Ölüm saati geldiğinde oturulan o masa saniyeler içerisinde kavrulacaktı. Ve kavruldu. Kimisi o masada bedenini kaybetti. Kimisi o masadan bedenini kurtarmaya çalışırken ruhunu kaybetti. Ailemin ölümüne gözlerimle şahit olmuştum. Benim de onlarla ölmem gerekirken son anda ölümden caymış, canımı kurtarmıştım. Sonrasında ise her defasında ölümün en işkenceli bataklığına çekildim. Yaşayacağım her kötü andan sonra dilimde tek bir döngü belirir. 'Masama geri dönmek istiyorum.' Kan içmiştim. Soyadıma bulanmıştım. Ama yaşama umudum hiç sönmemişti. Ailenin en küçük üyesi ölümden vazgeçti, peki ölüm ondan vazgeçer mi? ~*-*~ "En sevdiğim renk kırmızı. Ve inan bana o rengi teninde tamamlayabilmek için seni her türlü utandırabilirim." ~ Kadın gecesinin sahibine, Adam Minikşe'sine ~ 🌹 Kitabın adı, içeriği, kurgusu şahsıma ait olup kopyalanamaz, taklit edilemez lakin ilham alınabilir. Sevgiler :)

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."