© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

⭐ WATTYS 2017 BÜYÜK BULUŞLAR KAZANANI ⭐ "Dünyanın en hızlı adam olan çocuklarıyız biz yetimhane çocukları, en hızlı ADAM olanı." Acıyı keşfeden küçük çocukların hikayesi... Mahar, 1980 li yıllarda sert kuralları olan, çocukları şiddet ile terbiye etmeyi güden bir geri kafalı müdürün yönetimindeki yetimhanede büyüyen üç çocuğun hüzün ve bir o kadar da macera dolu hikayesini anlatıyor. Mahar, yetimhane beraber büyüdüğü Ali ve Merve ile 8 yaşındayken kaçmaya karar verip her şeyin çok iyi olacağını düşünürler. Peki her şey iyi mi olacaktı? Her sokakta ayrı bir yüze bürünen İstanbul sokakları yetimhaneden daha mı güvenli? Değildi, özellikle sekiz yaşında isen hiç de güvenli değildi. KİTAPTAN KESİT.. "Sekiz yaşından beri söylediğim bir söz vardı; dünyanın en hızlı ADAM olan çocuklarıyız diye. Ama gelin bi' sorun bana. Bir sorun bana; hızlıca adam mı olmak istiyordum yoksa çocukluğumu yaşaya yaşaya mı adam olmak istiyordum.... Gelin bir sorun bana..." ... Yirmi beş yaşına gelmiş, balkonumda çayımı yudumlarken dışarıda gülüp koşturan, oyun oynayan çocukları gördüm. Yirmi beş yaşında filan dinlemedim, attım kendimi sokağa. "Ben de sizinle oynayabilir miyim?" dedim çocuklara gülerek. Önce birbirlerine bir süre baktılar ve sonra: "Tamam abi oyna." dediler. "Ama son geldiğin için ortaya geçersin." Ortaya geçmiş öylece duruyordum. Çocuk elindeki topu bana atıp bacağımdan vurunca güldü. Kaçmamış, hatta topu tutmaya çalışmıştım. "Hahaha! Ya abi kaçsana toptan. Neden kaçmıyorsun?" diye güldüler. Oynadığımız oyunun adı 'ortada sıçan' dı. Ve ben Mahar; yirmi beş yaşında ortada sıçan nasıl oynanır, onu öğreniyordum... ~Telif hakkı saklıdır.

Birbirinden ölümüne nefret eden ama aynı zamanda birbirlerine ihtiyaçları olan iki ölümlü beden. Ruhları bazen onlardan habersiz buluşur, onların kendi zihinleri ile yapamadıkları sevgiyi o ruhlar birbirbirlerine gösterirlerdi. Ne farkederdi ki , bir zaman sonra onlar artık bir yarısı olmadan asla yapamaz duruma gelmişlerdi. Diğer yarılarını paylaştıkları kalpleri buna katiyen izin vermezdi. Peki daha sonra neler olacaktı. Kendi iç seslerine bile itiraf etmekten kaçındıkları o aşkı, birbirlerine nasıl dillendireceklerdi. İkisi bir olabilir miydi yoksa bu kader çıkmazından uçuruma yuvarlanan yaralı sevda külleri gibi savrulacaklar mıydı? ### Eylül kırık kapli bir papatya, Savaş herşeye rağmen acılarını unutup yeniden doğan bir adam. Birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışan iki kanatsız ruh. Elini kalbinin üzerine koyarken gözlerini yumdu." Burası sana ait Savaş" . Elini usulca benim kalbime getirip gözlerime baktı. " Ama burası baştan beri bana ait Sevgilim " diye kalbime yazdı sanki. Doğru söylüyordu. Bu küçük bedenli kız; herşeyiyle bana aitti. Ellerini tutup göğsüme sertçe yasladım. " Kalplerimiz sonsuza dek ayrılmayacak küçük kalpli kız çocuğu." ***

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

-Peki nasıl bu kadar iyi oynayabiliyorsun? Bu sorusunun üstüne bende bardağı kafama dikmiştim. '' Anlatayım o zaman Durukan bey '' dedim . oda boşalan bardakları dolduruyordu. Önce gözüm ormana kaydı. Sonra derin bir nefes aldım. -Uzun olacak. -Ben dinlemeye hazırım. Onaylar şeklinde başımı salladım. -Öncelikle dediğim gibi hiç biri kolay değildi.Hem de ilk gece hiç kolay değildi. İşte ben o gece gerçek toprağı kaybettim. Gerçekten hayat dolu olan birini kendi ellerimle mezara gömdüm. Gözyaşlarımla kendi cenazeme katıldım .Düşünsene birini çok seviyorsun ve ona sonsuz güveniyorsun. Peki ya sonucu ; milyonlarca cam kırığı. Ve o cam kırıklarının her birinin vücuduna battığını düşünsene.En çokta kalbine battığını param parça bir hal aldığını. Tarifi var mı o duygunun acının . Eğer tarifi var ise de ben bulamıyorum. Vücudun da gezen yabancı ellerin. İstemediğin öpücüklerin teninde dolanması. Bunların tarifi yok ki. Bir hayvanın altında yaşadığın işkencenin bir tarifi yok. Önce kendinden tiksiniyorsun. Kendini temizlemeye çalışıyorsun ama olmuyor onun bıraktığı lekeler çıkmıyor....... Arkadaşlar hikayemde düzeltilmesi gereken yerler var biliyorum ama bunu hikayem final yaptığı zaman yapacağım.Ondan önce yapmayı düşünmüyorum.

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

(İlk 5 bölüm yayında.) Kimse geleceği düşünmüyor, herkes 'Şuan' ı yaşıyordu. Onlar için ilerisi değil, şimdiki zaman önemliydi. Kimse zayıf olmak istemezdi. Biz güçlü olandık. En azından Kaya Erkek Lisesi öyleydi. Zayıflığı tatmamak için savaşacaklardı. Anılarını bu okulla doldurmuşlardı. -Geçici bir süreliğine 'Erkek Lisesi' ne gitmek zorunda olan arkadaşlar, kendilerini erkek liselerinin kapışmalarının ortasında bulur. -Okullar arası düşmanlık -Güç gösterileri -Bu iki kızdan dayak yiyen, düşman erkek liseleri. "Beni boğacak mısın lider?" diye fısıldadım. "Bir gün boğulacaksın. Ama benimle beraber."

Hepsinin acıyan bir kalpleri vardı kendine göre . Pansumanları başka bir kalp ile birleşmekti. -Arda" Bak bu ikinci elleyişin niyeti bozcam Bora!" -Çınar "Kafanda halay çeken patatesin olmak istiyorum irem " -Bora" Artık evlenmemiz lazım ben namuslu bi insanım" -Yağız"Ben aslında yoğum giyinebilirsin Alya " -İrem " O patatesleri götüne sokmadan sus Çınar " -Sude" Yürüyen pizzalar aşkına susun artık" -Lale "Sayın bulut bey biraz sessiz ağlayın lütfen saçımı yeni düzleştirdim kabarmasın. " -Alya"Otobüs durağında bekleyip her gelen otobusu bağcığımı bağlamak için durdurasım var bu gün " Onca yıl sonra birbirlerini yeni bulmuş heycan verici bir gurubun hikayesi kaçırmayın .

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

×××××× Hayatımda ailemden çok gördüğüm şeyler var. Mesela; Otobüs ve otobüs durağındakiler Mesela; Matamatik hocam. Bu liste uzar gider ama Şuan bir farklılık var ve beynim 'farklı insan' ışıkları veriyor. Otobüs durağında sadece bir kişi var o'da bana bakıyor. E hali ile de bende ona Gülümsediğinde içimdeki o dürtü gülmemi söyledi ama ben sadece; "Ne gülüyorsun lan?" evet bunu dedim. Otobüs durağındaki o yakışıklı çocuğa bunu dedim. Harika! İçimdeki kamyoncu kız yeniden kendini belli etti. Ha birdee mideniz kaldırmaya bilir. Birazcık midesizim de. ×××××× Tüm hakları Lara'nın midesinde saklıdır © Kapak tasarımı için; https://m.facebook.com/fangirlphotoshop/ a teşekkür ederiim :)