''Το ένιωσα, το ένιωσα που να πάρει...με ήθελες όσο και εγώ'' Δεν μπορούσε να εξηγήσει την συμπεριφορά του, θα ορκιζόταν ότι χτες ήταν κάποιος άλλος, ένας άντρας που θα έδινε τα πάντα να την σφίξει για λίγα δευτερόλεπτα στην αγκαλiά του, να της κλέψει ένα φιλί, να της κάνει έρωτα όπως μόνο εκείνος ήξερε, και τώρα, απέφευγε ακόμα και το βλέμμα της. ''Ήθελα να γαμήσω και το έκανα, αυτό ήταν όλο.'' Στεκόταν μπροστά της και έφτυνε τις λέξεις χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις, έσπασε την γυάλα που είχε δημιουργήσει γύρο τους και της έδειξε τον κόσμο των πληγωμένων, εκείνων που ερωτεύονται τον λάθος άνθρωπο. Σήκωσε το χέρι της και το κράτησε στον αέρα, σκέφτηκε αν θα άξιζε να τον χτυπήσει, να του χαρίσει το άγγιγμά της ακόμα και με αυτόν τον τρόπο και όταν απάντησε το κατέβασε κάτω. Τα χείλη της τραιμοπέζανε ενώ παρακάλαγε τα μάτια της να μην του δώσουν την ικανοποίηση να δείξει ευάλωτη για ακόμα μια φορά, και όταν το κατάφερε, χαμογέλασε.

Καλοκαίρι στην Ελλάδα, νησί όλα ήρεμα μέχρι που... μπουκάρει ο Βικτώρ με τη μαύρη του Maserati και το ψυχρό βλέμμα που κρύβει έναν ωκεανό αίματος και ενοχών. Ηρωίδα: Η Λυδία. 24 χρονών. Δουλεύει σε ένα παραλιακό καφέ, σερβίρει καφέδες με χαμόγελο και αλμύρα στα μαλλιά. Όλοι την ξέρουν, κανείς δεν την ξέρει. Ένα πλάσμα γλυκό, αλλά με μια θλίψη που δεν έχει ακόμα εξηγήσει. Ο Βικτώρ: Ρώσος μαφιόζος, σκληρός, παγωμένος, με βλέμμα που κόβει σαν γυαλί. Ήρθε για "διακοπές", αλλά στην πραγματικότητα προσπαθεί να ξεφύγει από την ένοχη ζωή του. Δεν θέλει έρωτα. Δεν θέλει να εμπλακεί. Μέχρι που είδε εκείνο το κορίτσι να γελάει πίσω από ένα ποτήρι φραπέ...

- Τι στο διάολο θες και ανακατευεσε εσύ μωρη; - Άσε την κοπέλα ήσυχη ζώων! Μωρη να λες εκείνες που πηδάς -Ρε άντε στο διάολο από δώ καθυστερημένη - Τα νεύρα σου να τα ξεσπας εκεί που πρέπει Πουστη! - Σκάσε μωρη πουτανα ΓΑΜΩΤΟ Ουρλιάζει και έρχεται επιθετικά προς εμένα Εμένα βλαμμένη δεν θα μου υψώνεις την φωνή! - Βρε τραβά γαμησου καριόλη! Όλοι μας κοίταζαν καθώς είχαν δημιουργήσει ένα κύκλο και όλα τα παιδιά μας κοίταζαν... Δεν ήταν ούτε η 1η φορά ούτε η 2η κάθε μερα σχεδόν αυτό γίνονταν! Τον κύκλο χαλάει ο διευθυντής εξαγριωμένος για 3η φορά στην ημέρα που τσακωνόμαστε! - ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ!!! ΠΑΠΑΝΔΡΈΟΥ ΚΑΙ ΣΙΔΈΡΗ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΊΟ ΜΟΥ ΤΏΡΑ!! #1🥇 feelings 14|05|20 #3 🥉 bitch 14|05|20

Ήξερα ότι η σκιά του με ακολουθούσε παντού. Ένιωθα τον κίνδυνο να με πλησιάζει, αλλά δεν ήξερα τι πραγματικά σημαίνει κίνδυνος, μέχρι που παγιδεύτηκα στα δίχτυα του αδίστακτου μαφιόζου που έκρυβε τον διάβολο που είχε μέσα του κάτω από ακριβά κουστούμια και πράσινα μάτια. _________ Βιβλίο 3 | Interconnected Standalone

Μια παρτίδα έρωτα με καλά κρυμμένα χαρτιά.

Ο έρωτας πέρα απο την λογική

Επέστρεψε από τον πόλεμο με το όνομα του ήρωα...Με το πρόσωπό του. Με τις πληγές του. Με τα φαντάσματά του... Μα όχι με τις αναμνήσεις του. Κάθε πρωί κοιτάζει τον καθρέφτη σαν να περιμένει να του μιλήσει. Το είδωλο τον αμφισβητεί. Το βλέμμα του είναι ξένο, τα μάτια του άδεια. Κάτι λείπει ή, ίσως, κάτι έχει προστεθεί που δεν ανήκει εκεί. Η γυναίκα του τον αγγίζει σαν να τον μαθαίνει για πρώτη φορά. Δεν τον εμπιστεύεται. Ούτε τον απορρίπτει. Απλώς παρατηρεί. Σαν να αναζητά κάτι πάνω του. Σαν να περιμένει μια επιβεβαίωση... ή μια διάψευση. Ο κόσμος γύρω του συνεχίζει, μα ο ίδιος νιώθει ότι ζει μέσα σε μια ζωή ραμμένη πρόχειρα πάνω του , σαν δέρμα άλλου ανθρώπου. Ποιος ακριβώς γύρισε πίσω από τον πόλεμο; Και πόσο καιρό μπορείς να ζήσεις μέσα σε ένα ψέμα που όλοι φαίνεται να προτιμούν απ' την αλήθεια; Don't copy ©2024 all rights reserved by Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Ο Louc είναι το 'άτακτο' παιδί στο σχολείο.Η Βάνα είναι η καινούρια μαθήτρια.Είναι αρκετά όμορφη αλλα πραγματικά έξω απο τα νερά της.Τα δημοφιλή παιδιά του σχολείου θα την πλησιάσουν λόγω της ομορφιάς της αλλά οι σκοποί τους ειναι άλλοι.Ο Louc θα βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι με τους φίλους του ή οχι; *Έχουν ανέβει και άλλα δύο βιβλία που είναι η συνέχεια. Θα τα βρείτε στο προφίλ μου.*1 *Το βιβλίο είναι γεμάτο ορθογραφικά και συντακτικά λάθη καθώς γράφτηκε σε πολύ νεαρή ηλικία και δε διορθώθηκε ποτέ. Συγχωρέστε αυτά τα λάθη.*2

Η Αντα εφυγε σαν κυνηγημενη απο την Κρητη. Μολις στα 18 της χρονια αναγκαστηκε να αφησει την οικογενεια της, τους φιλους , την πατριδα και οτι αλλο γνωριμο στην μεχρι τοτε ζωη της. Αφησε ομως και κατι ακομη. Τον μεγαλο της ερωτα. Τον Δημητρη Γιανακκακη. Δωδεκα χρονια αργοτερα αποφασιζει να επιστρεψει πισω για να κλεισει τους λογαριασμους της με το παρελθον.Μονο που τωρα δεν ειναι το αθωο κοριτσι που ηταν οταν εφυγε για την Αμερικη . Τωρα ειναι μια καταξιωμενη εισαγγελεας με εναν γιο και εναν αρραβωνιστικο, τον οποιο προκειται να παντρευτει σε λιγους μηνες. Νομιζε οτι ξεχασε ....... Ο Δημητρης, ομως, δεν ξεχασε ποτε και η επιστροφη της κοπελας που με τοσο παθος αγαπησε φερνει τα πανω-κατω στην ζωη του. Θα προσπαθησει να την κανει να θυμηθει. Θα τα καταφερει ? Και πως να ανθισει ενας τετοιος ερωτας κατω απο μια μακροχρονια βεντετα που ξαναξυπνα ?

"Πως είναι δυνατόν;." Ρώτησε μέσα από τον λαιμό μου, η φωνή του ήταν τόσο βραχνή, ένιωθα να θέλω να εκραγώ από το ρήγος που πλημμύριζε το κορμί μου. " Όταν σε αντίκρισα εκείνη την ημέρα στο εστιατόριο, πίστεψα πως ήσουν απλά ένας πειρασμός." Συνέχισε. "Ηρακλή..." αναστέναξα. "Μα εσύ είσαι το κάτι άλλο." Είπε δυνατά. "Εσύ θα είσαι ή το βασανιστήριο μου, ή ο θάνατος μου ή το αντίδοτο μου." Συμπέρανε. "Διάλεξε ένα." Με πρόσταξε, ξεκολλώντας τα χείλη του από τον λαιμό μου. "Δεν καταλαβαίνω τι λες." Γέλασα ελάχιστα. Ο Ηρακλής αναστέναξε. Με τράβηξε κοντά του και έγειρε στο αυτί μου. Μην αντιγράψετε την ιστορία μου! Wattpad story 2025 All rights reserved ©️