Mes dallgeve te oqeanit, reres se nxehte dhe festave te oreve te vona, midis luftes e paqes, Australise, Afganistanit e Amerikes, dy te rinj dashurojne njeri-tjetrin. Ajo qe nis si nje lidhje e zakonshme verore duhet te perballet me veshtiresite e rreziqet qe jeta e ushtarit Ejden sjell. Larg njeri-tjetrit, me asgje tjeter vec kujtimeve e nje fotografie, duhet te luftojne per te qene se bashku. A do te mbijetoje ndjenja e tyre mbi gjithcka apo lufta do te arrije te rrafshoje edhe dashurine e tyre? A do ta gjejne ata parajsen?

#08.03.2017 Ajo mund te jete gjithçka perveçse e embel dhe e brishte. Me nje milion arsye per t'ju arratisur botes, ne kerkim te ajrit, te lirise, te paqes se munguar nder vite. Edhe atehere kur mendon se i ka arritur synimet e saj, jeta e godet serish, me nje intesitet shume here me te forte se me pare... ose, ndoshta me te njejtin intesitet, por ajo nuk eshte me si dikur... e forte per te perballuar gjithçka. Ai... i harruar ne nje bote qe nuk i perket. I fiksuar ne te qenit "i pari" ne gjithçka. Kur ata do te perplasen, shume mure te ngritura rreth qenieve te tyre do te shkaterrohen. Sepse ata sebashku jane nje uragan i vertete qe shkaterrojne gjithçka çfare gjejn para, por jo aq te zot sa per te shpetuar veten nga "uragani i tyre" ...Te qenit i pari eshte vetem kenaqesi qe shijohet ne nje çast shume te shkurter. Te qenit i fundit ka me shume vlere, sepse shijon shume gjate... aq sa te thithesh grimcat e fundit te oksigjenit...

..."Do digjesh po mos vazhdo me shume!" ia ktheu ai po ne te njejten menyre ai,por duke bere qe fryma e tij te perhapej ne pjeset e saja te zbuluara,ato me te afertat,e duke vazhduar udhetimin e tyre pak me ne brendesi te rrobave,por serisht ajo nuk kuptoi asgje. "Une e djegur jam,ti nuk ke c'djeg me!" "Ti ke te djegur shpirtin,une te djeg dicka tjeter!" dhe me aq e la ai.Perfundoi ngacmimet midis tyre para se ta perfundonte ne dicka tjeter. ~¥~ Liven + Victoria = Live the Victory ~¥~ Started: 05 prill 2017 Finished: 09 maj 2017

Kujtonte qe ate mbremje kish enderruar per fusha te gjelberta, qiej te kalter e njebriresha fluturues. E fundit enderr femijenore, e fundit enderr e bukur sepse me pas kish patur vetem makthe, makthe qe sfidonin realitetin e kurre nuk triumfonin mbi te sepse makthi me i keq ishte ai ne te cilin zgjohej cdo mengjes - ose cdo pasmesnate.

Pershendetje .Eshte hera e pare per mua qe shkruaj ne wattpad , kam guxuar te hedh hapin e pare drejt ketij rrugetimi time dhe nuk eshte aspak i lehte por premtoj se do jap maksimumin time. Ky liber do te thote shume per mua , nuk do te ndalem shume pasi per ta zbuluar per cfare flitet ju keshilloj te me ndiqni . :*

gjfgv

"..Nuk e kishte kuptuar kurre pse ekzistonin varrezat. Ishte valle qenia njerezore aq e dobet sa ta linin me te shtrenjtin e tyre te kalbej ne nje grope nentoke? A e bente njeriun te ndihej me mire fakti se nen kembet e tij qendronte kufoma e dikujt qe ishte burgosur fizikisht ne erresire pergjithnje edhe pas vdekjes? Apo mendimi se nje dite dhe ai vete do t'u bashkohej malit te nendheshem e te pafund te kockave? Po, po. Njerezit jane vertet te dobet; mendonte, teksa shikonte nga vendi qe se shpejti do te ishte shtrati i saj i vdekjes." Short story. Major character death.

Ashu si dhe shum histori te tjera edhe kjo nuk esht shkruar nga un, por ma ka derguar autorja ne inbox e faqes ne fb.... Me lejen e autores historia po publikohet edhe ne wattpad..... .....Shpresoj tju pelqej :)

Louis e humb Harryn. Dhe ndihet si kur nuk mund të vazhdoj më, por përpiqet të qëndroj i fortë për djemt,dhe për Harryn. Duke e ditur se Harry ka humbur,ai rrëshqet në depresion. Por,99 ditë pas vdekjes së Harryt, Louis vendos diçka...