Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Herkesin kendine göre zorlu zamanları olur. Küçükken yaşananlar, yaşamak zorunda kaldığımız o anlar veya bizim isteğimiz dışı oluşan durumlar ve daha niceleri. Ece 18 yaşında olmasına rağmen 11. sınıfa gidiyor. Kendisi bile o 1 yılını hatırlamıyorken o yıl içerisinde yaşadığı kötü anıları nasıl bilebilir ki? Veya kişiliğini ne yönde etkiler? Sizin bile hatırlamadığınız bir yılı düşünün. Hayatınızdan çalınan 1 yıl. Bazan biz de isteriz kötü olan o anları yaşamamayı. Ama bu olay bizim kişiliğimizi de etkiler. İster iyi olsun ister kötü. Ve biz bu olaylardan bir sonuca varırız ona göre tedbir alır ve hayatımızın geri kalanını yaşadıklarımız çerçevesinde değerlendiririz. Bu kısmen iyi bir şey çünkü hayatı daha yakından tanımamızı sağlar. Ece bu olayları bilmezken en yakınlarının bilmesini öğrendiği zaman hayatından çalınan o zamanları öğrenmek ve hayatına o yönde şekillendirmek ister mi? Ya da hiç bilmediği gerçek kişiliğiyle yüzleşemeyeceğini düşünerek ölümü dileyecek mi? Sizce?