elizabeth_hatun
- Reads 2,453
- Votes 1,496
- Parts 18
Sadece gecikmiş suçluluk duygusuyla doluyum. Neden ağırlaşıyor bedenim? Sanki kalbimin içinde hapsolmuş gibiyim. Sönen bir mum gibi karanlıklaşıyor gözümün önü. Düşen çiçeklerin el sallaması gibi.
||''Uykuda olan 6. hissini uyandıracağım!''||
Titriyor ellerim çaresizce. Gözlerimin önüne dökülen bu yıldızlar, Karanlığa mahkum bu gece! El sallıyor sinsice, gözlerimdeki yalnızlık. Bağışlanmaya ihtiyacım var. Güneş yeniden doğana kadar, biliyorum...
||Bütün güller ölür... Fakat asla bu gün değil!||
Bir gün çıplak ayaklarım; Ulaştığında pusulada dönen ibrenin isimsiz çiçek taçlarıyla döşenmiş umutlarına, kalbimin saf beyazı mürekkep misali akacak anılara...
Kapak için @firdevsstrk'e çok çok teşekkür ederim...
*Kurgu hiç bir yerden alıntı değildir.
*Wattpad de tek Fakat Ben Uçabilirim isimli hikayedir.