Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

Geçmişindeki acıların külünden doğmuş zeki bir dolandırıcı; siyah kelebek. Yaşamadığı için ölmeyi bile beceremeyen hayata küskün bir kız; sudan korkan balık. Tanrının birbirlerinde çare bulmaları için bir araya getirdiği iki kişi. Peki ya bir gün ömrü olan bir kelebek yarına aşık olursa ne olacak? "Yürüyemiyorsan uçarsın dedi "Ölüme Fısıldayan Adam", ben de O'na uçtum..."

İnsan hayatından neden vazgeçer ki? İki farklı insan düşünün ikiside farklı nedenlerden dolayı hayatından vazgeçmiş. Araf; Babasının annesini en yakın aile dostu ile aldattığını kendi gözleriyle öğrenen. 25 yaşında ruhu çocuk olan bir adam. Esila; Geçmişinde ailesi tarafından onlarca kez sırtından vurulmasına rağmen hayata tuttunmaya çalışan 22 yaşında genç bir kadın. Bu güvenmeyi bilmeyen iki insan bir araya gelirse ortaya nasıl bir manzara çıkar? Tam bitti derken şafak vakti kendini ilk ve son olarak aydınlağa bırakabilir mi? Ya güneş tüm gücünü toplayıp bir kez daha belki de sonsuza dek sönmek pahasına da olsa karanlığa tüm güzelliğiyle kalkan olabilir mi? Isıtabilir mi şafak vaktini ? 23.09.2017➡Romantizm içinde #596 29.09.2017➡Romantizm içinde #559 13.02.2018➡Romantizm içinde #475 21.04.2018➡Romantizm içinde #441 10.05.2018➡Wattsy içinde #35 26.08.2018➡Wattsy içinde #8 13.11.2018➡Wattsy içinde #3 15.11.2018➡Romantizm içinde #248 12.12.2018➡Romantizm içinde #185 28.12.2018➡Romantizm içinde #113 22.12.2018➡Wattsy içinde #1 10.01.2019➡Romantizm içinde #102 06.02.2019➡ Aşk içinde #151 13.03.2019➡ Gençkızedebiyatı içinde #6 28.03.2019➡ Romance içinde #6 19.11.2019➡ Aşk içinde#64

Diyar'ın son hakiminin ölümüydü Diyar'ı ikiye ayıran, Aydınlığın ve karanlığın savaşıydı durdurulamayan, Bir kar kraliçesinin hükmüydü imkansız sayılan, Deniz insanlarının isyanıydı tahmin edilemeyen, Ve öldüğü sayılanın yaşamasıydı vaat edilmeyen. ♛ Fantastik #5, Tarihikurgu #2, Epikfantastik #1, Gerilim #24, Savaş #3, Macera 17 Diyar'ın Hükümdarları EJDERHA'NIN ÖFKESİ - Kraliçelerin Savaşı I Başlangıç Tarihi: 18 Kasım 2015 Bitiş Tarihi: 16 Haziran 2016 Düzenlenme: 2016-2019 Kraliçelerin Savaşı Serisi: 1. Ejderha'nın Öfkesi 2. Ateş Kristalleri 3. Karanlığın Şafağı 4. Güneş'in Tacı

Aydınlık yüzüne vuran zifiri çaresizliği ve durgun bedeninin içindeki çırpınışları anlatmaya iki cümlesi yetmişti. Gözlerindeki inciler parlamaya başlamış, kendisine akacak yol arıyordu. "Zeynep, dün kaçtığın kişiler seni sordular bana." Gözyaşları daha fazla direnemeyip ince bir çizgi şeklinde yanaklarından aktı. Korkuyla bakan gözlerle bana döndü. "Ne dediler? Sen ne dedin?" "Korkma! Koşarak gittiğini söyledim." Gözlerini kapatarak rahat bir nefes alıp verdi. "Artık söyleyecek misin kim olduklarını?" "Abilerim... Onlar abilerimdi." Gözünü yere dikmiş, başkalarının utancını taşıyan omuzları çökmüştü. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zeynep; Bizim köyümüzde kızlara çok değer verilmezdi. Ne giyeceğimden nereye gideceğime, ne konuşacağımdan nasıl davranacağıma kadar herkesin söz hakkı vardı; fakat benim karşı çıkmaya hakkım yoktu. Susardım... Derin sessizliğimde; içimde fırtınalar koparken, ben emme basma tulumba gibi kafa sallamakla yetinirdim. Birileri tarafından koyun gibi sürekli güdülürdüm. Allah bana bir beyin vermişti; ama sağolsunlar! benim adıma her şeyi onlar düşünürdü. Sıfır kilometre beyinle öteki dünyayı boylayacağım diye ödüm kopuyordu! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zeynep'le Yiğit'in, kültürleri ve yaşam biçimleri farklıydı, ama aşk her yerde aynıydı. Töre hikayesi değildir. #MİZAH İÇERİR!# 🍃Başlama tarihi 10 Nisan 2018🍃