Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Son kez yukarı baktım. Kafamı kaldırdım ve onu gördüm. Gökyüzünü değil, onu görüyordum. Elinde onu ilk kez gördüğüm zamanki siyah güller vardı. Gülümsedim. "Siyahtan vazgeçmiyorsun." dedim yumuşak bir sesle. Başını salladı. Bu kez o gülümsemiyordu. 1 Haziran 2016 Tüm hakları saklıdır © Not: Hikaye içeriği bakı...