#romantasy #enemiestolovers Wielkie wydarzenia, które zmieniają bieg historii i porządek świata, budzą w nas nie tylko strach, ale też dziwną fascynację. Nawet jeśli nie mamy na nie żadnego wpływu, wciąż czujemy, jakby ich echo odbijało się w naszym własnym życiu. Ja również sądziłam, że jestem jedynie cichym obserwatorem. Obserwatorem uwikłania Zimnych w świat ludzi, wojny rozgrywanej w cieniu i politycznych gier królewskiej rodziny. Ale kiedy świat wstrzymał oddech - ja razem z nim. Z pozoru niewinne okoliczności wrzuciły mnie w sam środek brutalnej rozgrywki, gdzie granice między lojalnością a zdradą stawały się niewyraźne. Byli tam Oni. Ich zimne spojrzenia, niepokojąca siła i niejednoznaczne motywy wciągnęły mnie w wir wydarzeń, od którego nie było ucieczki. Czasami czułam, że ich rozumiem, że jestem po ich stronie. Innym razem stawałam naprzeciw, gotowa walczyć o swoje przekonania. W świecie, gdzie wszystko jest grą, a każdy ruch może być twoim ostatnim, jedno pytanie nie daje mi spokoju: czy to ja rozgrywam tę partię, czy ktoś od początku steruje każdym moim ruchem? Okładka wykonana przez yenneferslut

Nic nie może być zwyczajne, gdy znajdujesz się w szkole dla artystów, w liceum plastycznym z internatem, a Twoimi kolegami i koleżankami z klasy są najsłynniejsi twórcy ostatnich dwóch wieków, zaś uczą cię dawni mistrzowie. Nic nie może być spokojne, gdy dzielisz pokój ze zbuntowanymi uczennicami takimi jak Frida Kahlo czy Yayoi Kusama, dziwakami z pierwszej klasy typu Williama Turnera lub Vincenta van Gogha, a może nawet Claudem Monetem i jego paczką znajomych dumnie nazywających się impresjonistami. Możliwe, że będziesz musiał znosić trudny charakter Pabla Picassa, outsidera Edgara Degasa, który w tajemnicy jest fanem baletu, czy nawet dramatyczne tyrady i urojenia Salvadora Dalego. Nic nie może być proste, gdy dyrektor to wiecznie bujający w obłokach Leonardo da Vinci, którego nie może znieść Michał Anioł Buonarotti, przypadkiem zajmujący stanowisko wicedyrektora, zaś lekcje prowadzą takie indywidualności jak walczący z nałogami Caravaggio, zubożały i narcystyczny Rembrandt lub przerażający Hieronim Bosch. Jednak w momencie, kiedy mistrz da Vinci znienacka znika, nikt nie ma pojęcia, co zrobić, wśród nauczycieli szerzą się spiski, a wśród uczniów dadaizm, surrealizm, komunizm i inne ideologie przyprawiające profesora Buonarottiego o zawał serca, okazuje się, że codzienność w Domu Barw do tej pory była prawdziwą sielanką. DISCLAIMER: opowiadanie nie ma służyć celom edukacyjnym. owszem, znajdziecie tam nawiązania do prawdziwych żywotów artystów, jak i wiele easter eggów, ale nie doszukujcie się tam niczego naukowego. to po prosty kreatywne wyładowanie osoby spędzającej lata nad nauką historii sztuki. po prostu fanfiction - bo nie da się ukryć, że jestem fanką każdego z opisanych artystów. [okładka - kto inny, jak nie @justi5643?]