Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

[Diğer adı : Öğretmenimle evlenmek mi?] Yanlış doğruya dönüşemezdi değil mi? Tüm hayallerime küsmüşken, ufacık bir hatamdan dolayı kötü bir şekilde hayatıma yeniden sızdılar. Onları yaşamak güzel olsa da bir de gerçekler vardı. Tüm kafamı sorularla dolduran can yakıcı gerçekler...

-Gitmek istemiyorum" dedim.Ağlamak üzereydim Ellerimi tuttu: -Söz ver bana. Beni asla unutmayacaksın." gözyaşlarımız kahverengi zeminde birbirine karışmıştı. Daha fazla ağlamaya başladım. Çenemi tutup başımı kaldırdı. -Söz veriyorum. Sen de söz ver." Başını hızla salladı. Saçımdaki kurdeleyi çıkardım ve ona uzattım: -Al senin olsun.. Onu senden almaya gelinceye kadar,kurdaleme iyi bak.Söz ver bana kocacığım,beni bekleyeceğine dair bana söz ver." dedim aceleyle. -Seni sonsuza kadar beklerim karıcığım" gülümsedim ve yanağına öpücük kondurmak için eğildim,o ise başını çevirdi.Dudağıma ilk öpücüğümü alırken kızarark son kez gözlerine baktım,dolan gözlerini saklamaya çalışıyordu. Ne bekliyordunuz ki o zaman sadece 5 yaşındaydık.. Herkesin ilk aşkı unutulmazdır.. Ama ben biraz daha şaslıyım;çünkü herkesin ilk aşkı Zayn Malik olamaz değil mi?