Mutsuzluğa esir düşen huzursuz hayatta, acılar içinde kıvranan iki ruhtu onlar, birbirine sarılacak olan... Kız... Porselen bir bibloydu, çok küçükken... Acıya esir düşen hayattan çok darbe aldı, birleştirilemeyen parçaları değil, sadece tozları vardı. Tutkalla yoğurdu kendini, önceden bibloyken mızrak oldu. O da çok güzeldi, önceden... Kırılmaktan yorularak güzelliğinden vazgeçti, ulaşılmaz ve tehlikeli mızrak oldu. Adam... Acının en salt haliyle küçükken tanıştı. Ruhuna ilk koyduğu tuğlalar paramparçaydı, adam kaya parçalarından bir ruha sahip oldu. O da yaşıyordu, önceden... Yaşamaktan yorularak sadece nefes aldı. Çığlıklarını ölmüş dudaklarının çok gerilerine sakladı, ulaşılmaz ve tehlikeli kaya oldu. O, Mira. Yaşadığı yerde babasızlığı yüzüne vurularak aşağılanan, gözlerinin kuraklığı içindeki yaşamsız kuytuları kanıtlayan kızdı. O, Asi. Karanlığın en dibinde değil en zirvesinde olan kız. O, Merih. Yaşamayı unutan, gülmeye küsmüş ve çocukluğunu zihninin ışıksız mahzenlerine kilitlemiş olan adam. Biri kendini tüketen yıldızdı, diğeri yaşaması için yıldıza muhtaç olan gezegendi. Mira Kalyon ve Merih Silahtar bir olduklarında yaşayacaklardı. ASİ 07/09/2015'te yayınlanmaya başlanmıştır. Düzenlenmiş hâli ise, 05/01/2017'de yayınlanmaya başlanmıştır. Kopyalanması durumunda yasal işlem başlatmaktan çekinilmeyecektir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

❌LÜTFEN HİKAYEYİ OKUMADAN ÖNCE DUYURU BÖLÜMÜNE BAKIN❌ ♛ Anırmak güzeldir. ♛ *** Abimin odasına doğru ilerledim. Kapıyı çalmadan direk daldım. ''N'apıyorsun lan! Daldın odaya, kapı çalsana!''dedi. Şimdi kapı çalmakla filan uğraşamıcam abicim tehditimi hemen söylemeliyim. ''Seni örnek alıyorum abi.''dedim ve yatağa oturdum.''Seninle bir antlaşma yapmaya geldim.'' ''Ne antlaşması bu?'' Sinsice sırıttım. ''Hani annem ve babam iş için Bodrum'a gitmişlerdi. Sende evde parti vermiştin...''Abim şaşgınlıktan ne yapacağını bilemez haldeydi. Oturduğu sandalyeden kalktı ve hışımla yanıma geldi. ''Kimseye söyleyemezsin!.'' Tek kaşımı kaldırmaya çalıştım ama sadece çalıştım noled olsun tüm coolluğum yerlerde. ''Sen bilirsin.''diyip salona koşturdum. Abimde arkamdan koşturuyordu. ''Anne abim siz evde yokken-...'' abimin yanıma geldi ve kolumu dürttü.'' Tamam baş belası, ne istersen yapacağım.'' Zafer kazanmış bir şekilde sırttım ''donla gezdi'' diye sözümü devam ettirdim. Bende abimin kolunu dürtüm. ''New york'a beni götürmeye ne dersin ''dediğimde abim bir küfür savuruyordu. İşte zeki Arya yine abisini yendi. Bekle beni Amerika ben geliyorum.. *** İlk yayınlanma tarihi: 2 Temmuz 2015. Düzenlenme tarihi: 19 Agustos 2016 ►Tüm hakları Arya'nın jelibonlarında saklıdır. © ►Küfür ve Argo içerir! ►Eğlence amaçlı yazılmıştır.