Hiç istemediği bir yerde yeni bir başlangıç yapmaktı tüm derdi... Lakin Kimseye olmayan inancı onu mutsuzluğa sürükledi. Gittiği yerlerde Hep bir aksilik çıktı. Sorunlarıyla baş etmekten kendini o kadar yıprattı ki ölüm onun için kaçınılmaz bir son oldu. Romanda ALS hastalığı ile baş etmeye çalışan bir gencin hayat öyküsü anlatılmaktadır. Arkadaşlığın ve dostluğun ne demek olduğunu, yaşamın değerinin onun için ne kadar önemli olduğunu, yolun sonunda fark eden bir kişi için her şey çok geçtir. Bakalım romanda nasıl bir hayat öyküsü anlatılmış. Yapılacak şeyler yapılmış mı? yaşanacak şeyler yaşanmış, hayaller ise gerçekleştirilmiş mi ? Ölüm biraz beklesin bakalım Biz yazmaya başlayalım. Yazarın kaleminden... Annesinin kalemine...

Wattys 2016 kazananı! Yarı Texting. 2017'de Epsilon Yayınevi ile basıldı. 21.02.2022 tarihinde bölümler Wattpad'e yeniden yüklenmeye başlandı. Bahar on yedi yaşında kanser hastası bir genç kızdır. Tüm gününü odasında yalnız bir şekilde geçirmekle meşguldür. Okula gitmez, dışarı çıkmaz, ailesi dışında konuştuğu tek bir kişi bile yoktur. Hastalığı nedeniyle bir çok şeyden mahrum kalmıştır. Bir gün telefonunun rehberine kendisinin uydurduğu bir numarayı kaydeder ve ardından Whatsapp'tan o kişiye mesaj atar. Kimliğini açıklamaz. Hakkında bilgi vermekten kaçınır. Çünkü hastalığı ilerlemiştir ve insanların ona bağlanmasından korkuyordur. Rehberine eklediği o numara Doğukan'a aittir. Tamamen şansa dayanan bir tanışma ve ardından usulca gelen bir aşk. Onlar Yaprakçık ve Biri... *** "Fotoğrafımı görsen ne olur görmesen ne olur sanki?" yazıp yolladım. "Sen benimkini görüyorsun. Ortada büyük bir haksızlık var." "Ne yapayım? İlk sen yazsaydın bana da görseydin fotoğrafımı." "Bak sen... Çıkardın pençelerini anında." Gülerken bacaklarımı bağdaş yaptım. Parmaklarım ekranda gezindi. "Beni sen bu hale getiriyorsun." "İyi işte! Bana benziyorsun." 07.07.22 Genç Kız Edebiyatı #1 07.07.22 Fantastik #15 09.10.22 Bilimkurgu #13 (EYLÜL 2014)

Tüm bunlar benim duygularım. Şizofrenik, depresif ve dürüst! Susturuldum... Anlattıkça kulaklarımı tıkadı duygularım Bende bıraktım anlatmayı. Kabullendim susmayı. Duygularım'ı yaşadım içimde hep. Ya onlar büyüyüp patlatacak cılız bedenimi, Ya da akıtacaktım içimi boş kağıtlara. Duygularım'ı sıvılaştırıp mürekkep yaptım onlardan. Her duygum farklı renk. Kısacası rengarenk bir ben! Şimdi bir Gökkuşağı olacak yüzlerce renk yaratıyorum.

Hayatta yaptıgımız yanlışlıklar yüzünden bir ömrü kaybedebiliriz. Gelecegimiz parlayabilecekken o parıltıyı elimizin tersiyle söndürebiliriz. Ama unutmamak lazımki bu dünyaya gelişimizde,tercihlerimizinde tesaduf olmadıgı. Biz neler kurarken,neler seneryolarken,asıl yaşadıklarımız tesadüf degildir. Hayatımıza kattıgımız insanlar tesadüf degildir. Hepsi kader denen sözcükten ibaretir. Ve kaderimizide yazan ne yazık ki bizizdir. Kader bir cocugun eline verilen oyun hamuru gibidir. Onu şekillendiren,somutlaştıran bizizdir. Ve biz bu ömür denen,hayat denen yolda sona dogru yürürken 2 şeyi bir arada götüremeyiz Aklımız ve kalbimiz. Ikisini bir arada götürebilen varmıdır acaba? Varsa bile eminim ki oda hayatının bir taraflarında çelişkiler yaşamıştır,yada yaşayacaktır. Aklının yanlış demesine ragmen o kalbinin sesini dinliyecek mi acaba15.03.2016

" Çok şey gizliyorum, içim çok karışık. "