Sıradan birisini sevebilirdim. Öylesine sokaktan geçen birisine hayranlık duyabilirdim. Ya da herhangi birisine yakın olmak için her şeyi yapabilirdim. Birisini sevdigim için pişman olup üzülebilirdim. Ama ona olan aşkım bu kadar basit degildi. Onu sevdigim için hiç bir zaman pişman olmadım ya da üzülmedim. Ona olan hayranlığım öyle sokaktan geçen birisine olan gibi geçici degildi. Ya da sıradan birisine olan bir aşk kadar basit degil. Hiç bir aşk sıradan degildi aslında ama bir kere Toprak'ın kokusunu, gülüşünü, sesini duyduktan sonra, o gözlerinin ta içine baktıktan sonra hiç bir şey sıradan olmuyor, olamıyordu. Bir defa Toprak'ı gördükten sonra hiç bir şey sıradan olmuyordu. ******** O TOPRAK DEMİRKAN'dı basit liseli bir kızımı sevecekti? Kapagı yapan watpedbookcoverstr' a teşekkür ederim. Tüm hakları saklıdır. Çalıntı veya kopyalanma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

İnsan katilini sevebilir mi? O sevdi... Koşulsuz ve geri dönülemez bir şekilde aşık olduğu adam masumiyetinin, saflığının ve tüm güzel duygularının katiliydi. #1 mafya 28.03.2019 #4 ask 26.03.2019 #5 ask 19.03.2019 *** Onu bulmak için 2 gün gerekmişti. Beni az biraz tanıdığı kadarıyla bile kaçıp ülkeyi terketmesi gerekirken, bir kaç semt ötemde olması aptalca bir hamleydi doğrusu. Kolundan çektiğimde dengesini kaybedip göğsüme tutunduğunda, o kadar farklı bir Eylem vardı ki karşımda sanki daha saf, daha naif, daha çekici... Ona karşı hiç bir şey hissetmiyor ve kokusunu bile bilmiyorken şimdi çiçek gibi mis kokusu beni ona çekiyordu. Ve bu beni daha çok sinirlendiriyordu. Onu gördüğümden beri içimde oluşan arzuyu görmezden gelemiyordum. Aklımdan bile hiç geçirmediğim bir şeyi yapmak için dayanılmaz bir istek duyuyordum ki yapacaktım da. Her ne kadar şu an çok farklı biri gibi davransa da o bunu haketmişti. Hem de daha önce kendi teklif etmişti. Bir sıkıntı olacağını düşünmüyordum. Asansör yukarı çıkarken kafamı kaldırıp ona baktığımda tekrar dudağını kemiriyordu. "Sana dudağını kemirmeyi kes dedim" diye bağırdığımda korkuyla yerinde sıçradı. Dudağını kemirmeyi bırakıp sırtını asansörün kapısına yasladı. Bakışlarını benden kaçırsa da gözlerinin dolduğunu hissediyordum. İlk yayınlanma tarihi 03.03.2018

Şarap rengi yalnızlığın içinde siyah bir boşluktayım, oturuyorum. Gözlerimin mavisi soluk. Dudaklarımda kan tadı var, emdikçe kokusunu da alıyorum. Uzuvlarım kımıldamak için gün batıracakken, güneş batmamak için ay taklidi yapıyor. Dünya bana ters dönüyor. Hep ters mi döneceksin Dünya, yoksa bir güneş batımında hayatıma yeni bir yön verebilecek misin? Rotayı sen mi çizeceksin, elçin mi çizecek? ••• 'Ağlayınca gözlerin kızarıyor, gün batıyor. Yine de ağlama. Gerekirse yakarım dünyayı. Hiçbir şey senin gözlerinden daha güzel batıramaz güneşi.'

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

Öyle bir oyunuma gelecekti ki kendisi bile şaşıracak...

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Tanıtım bölümüne göz atınız...