Tanrının terkettiği bir Dünya... CarleyBatteries'in kaleminden Invisus. Claire Walker ile tanışmaya hazır mısınız?

Ruh eşini arayan ölümsüz bir kızın trajikomik hikayesi... Bir lanet... "Sen elimden ruh eşimi aldın. Tek aşkımı. Seni ruh eşini bulana kadar ölememekle lanetliyorum." Kazık tenimi zedelemeye başlamıştı. Ve ben bundan hiç rahatsız olmuyordum. "Ruh eşinden duyacağın ilk cümle, dövmendeki cümle olacak. Onu bul. Kendine aşık et. Büyü bozulunca huzur içinde geberebilirsin." Beni her insandan duyabileceğim bir cümleyle lanetlemişti; "Affedersiniz. Biraz konuşabilir miyiz?" Köprücük kemiğime kazınan bu cümleyi, inanın bana duydum da. Bu cümleyle her karşılaştığımda, bu sefer bulmuşumdur umuduyla doldum. Ama olmadı. Her birinin kollarımda can vermesini seyrettim. Lanet elimi kolumu bağlamış, beni çaresiz bırakmıştı. Yüz elli yıl boyunca aradım onu... Akla gelebilecek her yolu denedim, bu azaptan kurtulabilmek için. Olmadı. Her seferinde tekrar geri döndüm. Hep yalnızdım. Yüz yıllar boyunca kiminle tanışsam, ölüme çektim onları. Gözlerinden sönüp giden hayat enerjisini gördükçe tekrar tekrar öldüm. Ta ki onlarla tanışana dek...

"Başlayan Sonum" adlı hikâyenin yeni halidir. İlk yayımlanma tarihi: 19.07.2015 29.08.2016 tarihinde düzenlenip tekrar yayımlanmıştır. *** Herkes huzurlu bir yaşam, sevgiyle ayakta tutulan bir aile, hiçbir beklentisi olmadan yanında duran tereddüt etmeden sırtını yaslayabileceği bir dost, acısına sırdaş, kalbine aşk, derdine ortak, yoluna yoldaş olabilecek bir eş ister. Peki, kaç kişi sahip olabilir? Kaç kişi olduğu bilinmiyordu ama gözlemlediği kadarıyla onun dışında kalan herkes sahipti. Onun sahip oldukları ise bataklıktan farkı olmayan bir yaşam, hiç var olmamış bir aile, kendi çıkarları için onu kullanan bir grup paralı insandan ibaretti. Yıllar önce yaşadıkları yüzünden bir canavara dönüşmüştü. Bu onun isteği değildi. Hayata ayak uydurabilmeye çalışırken bambaşka biri olmuştu. Şimdi, hiç olmadığı kadar güçlü ve umursamazdı. Çünkü vicdanını kaybettiği gün merhameti de onu terk etmişti. Önüne kurulan hayat sahnesinde kurbanlarıyla, profesyonelce oynuyordu. Onun için yazılan kaderi değiştiremediğinden layık olmalıydı. *** "Bakışları bakışlarıma dokunduğu an da gözlerinden geçirdiği en küçük duygu parçası onun sonunu belirler."

#73 Genel kurgu (31.7.2016) #78 Genel kurgu (31.3.2018) #7 Hayat (20.01.2019) #64 Genel kurgu (29.01.2019) Dopdolu otobüste hem iyi tutunabileceği bir nokta ararken hem de elindeki kitapları zapt etmeye çalışıyordu, fakat o kadar çok ani frenlerle sallanıyordu ki otobüs daha fazla ne kadar dayanırdı bilinmez. Tam birileri inmiş biraz otobüsün içi rahatlamıştı ki yeni hareket etmeye başlayan araba tekrar aniden durunca dengesini kaybetmiş olan Zeynep yeri boylamamak için bulduğu ilk kolu tutuvermişti! Kolun sahibi ise otobüse Zeynep'ten önceki durakta binmiş olan Emre idi. Hatta otobüsün camından o geçen günkü kızı görünce üniversitede okuyor oluşuna şaşırmış ve Delal'in neden abla dediğini anlamıştı. *** Zeynep kolunu koparacak gibi tuttuğu kişinin Emre olduğunu gördüğünde sanki olabilirmiş gibi biraz daha utandı . Çünkü nedense hep böyle rezil olduğunu düşüneceği durumlarda kalır ve tek tesellisi nasıl olsa kimse beni tanımıyor olurdu. *** Asiye Hanım Mahallesi bu gençlerin ilk gençlik heyecanlarına, arkadaşlıklarına, aşklarına tüm görkemiyle tanıklık ediyordu... &&& "Önemli olan dostluktu." Aklımda şu an hiçbir kurgu yok, isim ise birden aklıma geliveren türden.. Peki birazcık eskiye gitsem akıllı telefonlardan, güzel arabalardan, zengin kötü çocuklardan uzaklaşsam Asiye Hanım Mahallesi sakinlerinin hayatlarını, deli dolu zamanlarını, masum aşklarını, meraklı teyzeleri, pos bıyıklı amcaları, gerçek delikanlıları ve mahallenin kızlarını okumak ister miydiniz? Bakalım neler yaşayacağız not: bu hikayede çirkin kızlar da var zengin olmayan erkelerde. sen de varsın ben de

Sokak direğinde gördüğü '' KAYIP ARANIYOR '' ilanındaki kıza aşık olan ve onu kendi çabalarıyla bulmaya çalışan bir adamın hikayesi.

Günlerden bir gün güzeller güzeli prenses bir hastalığa yakalanır. Prenses bu hastalıkla çok değişir. Güzel aryalar söylemek yerine küfretmeye, zarifçe el sallamak yerine parmak göstermeye başlar. Bunun üzerine kral ve kraliçe kızlarını bu amansız hastalıktan kurtarmak için çeşitli yollara başvururlar. İyileşmek için başka bir saraya giden prenses hastalığından dolayı hissizdir. Gittiği bu saray müzik sesi, boş bira şişeleri ve bitmiş umutlarlarla doludur. Ama en önemlisi, orada prensesi en başından beri etkileyen bir prens vardır. Prensin kılıcı ve hükmettiği büyük bir halkı yoktur. Onun sadece kırık bir kalbi vardır. Tüm masalların aksine prens prensese ilk görüşte vurulmaz ve bu masalda kötü bir cadı yoktur. Bu masalda belki de prens prensese hiç aşık olmayacaktır. Zaten bu da bir masal değil olsa olsa trajedi romanı olurdu.

Lacivert ve gri... Farklı kalemlere ait, birbirlerinin zıttı iki mürekkebin rengi. Bu renkler kader adı verilen defterde çakışıp birbirlerine karışmışlardı, ansızın ve habersizce. Artık ikisi de bir olup farklı iki hayatı değil, aynı hayatın satırlarında dans etmeye; kelimeleri ilmek ilmek işlemeye başlamışlardı. Baskınlıkları akrebin ilerleyişine göre değişen iki rengin hikâyesini okumaya hazır mısınız? Onlar ara renklerdi. Onlar arafın rengiydi. Onlar birdi. Onlar hiçti. Ve hiçliğe karışıp sayfalarda yok olma yolculuğunda birbirlerinin kader ortaklarıydılar. Haydi, sayfaları çevirin ve kelimelerin birbirleriyle valsını izlemeye başlayın. K&K

Küçük kız okuldan döndüğü andan itibaren çizmek için uğraştığı resmi sonunda bitirmişti. Resimde sonunda annesinin iyileştiğini ve mutlu bir hayat yaşadıklarını anlatmıştı. Resme bir kez daha bakıp koşarak anne ve babasının yatak odasına ilerledi. Sarı saçlı güzel kadın yattığı yatağın başlığına yaslanmış balkonda sigara içen kocasını izliyordu. Yüzünü göremesede onun ne düşündüğünü hareketlerinden anlayacak kadar iyi tanıyordu onu. Kocası sigarasını bitirip odaya girdiğinde küçük kızları da yatak odasının kapısının önündeydi. Aralık kapıdan içeri gireceği sırada annesi konuşunca küçük kız olduğu yerde kaldı. 'Olur da bir gün kanserden kurtulup iyileşsem ama bir gün sokaktaki bir kaç serseri yüzünden ölsem ne yapardın?' Adam son cümleden sonra çatılan kaşlarıyla karısının ellerini öptü. "Yaşardım. Sana zarar verenlere, seni öldürenlere kan kusturarak dolu dolu yaşardım." Küçük kız bu cümleyi anlamasa da kaşları çatıldı. Keşke kız o cümlenin altında yatan öfkeyle hiç tanışmasaydı.