Biliyordu... En büyük zaafımın 'o' olduğunu bildiği halde bana bunu yapmaktan zevk alıyordu. Hayatımın bu denli değişeceğini bilmiyordum. Bana bunu yapmayacağını umarken gözünü kırpmadan yapmıştı. Ben kaçmak için türlü türlü şeyler aklımdan geçirirken üzerime yürümeye başladı. Dört duvar arasında tıkılı kalmıştım. kolunu duvara dayadı. Kulağıma doğru eğildi ve '' Kurtuluşun yok İzel '' dedi fısıldayarak. Iki kolunun arasında mahkum kalmıştım. Sıcak nefesi yüzümde dans ediyordu adeta. "Yapma" dedim karşılık vererek. Dediğimi umursamaz bir şekilde duymazdan geldi. O kadar yakındık ki aradan hava dahi geçmesi imkansızdı. Yüzüme yaklaştı, gözlerimden akan yaşlara daha fazla engel olamıyordum, çaresizce kendimi ona bıraktım. Ne olacaksa olacaktı... Kaçmaya çalışmamın hiçbir faydası yoktu artık.

-Gençliğimizin en heyecanlı dönemiydi bu! ©Tüm hakları saklıdır...