Küçük bir kasaba da kasabanın güzeli olarak tanınan Esra, görücü usulü evlendirilecekti. Evleneceği kişinin, sert sinirli ve hiç kimseye benzemeyen tarafını tanıyacak ve ona geri dönülmez bir şekilde âşık olacaktı. Yusuf ve Esra herkesten, hepsinden farklıydı... •••• *©Tüm telif hakları EPSİLON yayınevine aittir. *Bu kitap, 18 NİSAN 2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır. *Romantizm popüler arasında on beş kere, birinci sıraya yükseldi.

Ve son tren de kalkmıştı... Genç adam hüzünle döndü arkasını , umudunu yitirmişti. Giden bir trenden fazlasıydı. Bütün inancıda o trenle beraber uzaklara yol alıyordu ve elinden gelen arkasına dönüp gitmek oluyordu... Garda ki banka çöken adam yorulduğunu bir kez daha tüm hücrelerine kadar hissetti , vaz mı geçmeliydi ? Kafasında dönüp duran sorular onu çıkmaza sokuyordu ve belkide güç gösterisi sona ermişti. Ego savaşları artık ona göre değildi. Amacına ulaşmak istiyordu bir an önce amma velakin bu şansıda gözden kaybolan trenle yol alıyordu ve ona ulaşmak için bir çaba bile sarfedemiyordu. Çaresizlik bu olsa gerek... Peki ya yemini , sözleri , acıları ... İntikamı...Bu caresizliği baskılarmıydı ? Onca yıl hangi amaca hizmet etmişti... Camlar arkasından bakan o buğulu gri gözleri nasıl unutabilirdi , çığlık çıglığa kalan o çaresiz kadını peki ? Çaresizlik asıl oydu işte. Elden hiçbir şey gelmemesi , sadece umutsuzca yalvarmak... Küçük yaşta hayattan hüküm yemeyi haketmişmiydi ya da siyah bir çarşaf yaşamı kendimi secmişti ? Zehirli tohumları O mu ekmişti kalbine , paslı zincirleri O mu geçirmişti ruhuna . Bu acıyı kim işlemişti zihnine işte buydu bilmek istediği ... Bilmek ve bedel ödetmek... Çöken karanlıkla beraber genç adam bir kez daha umut kırıntılarını toplayarak kalktı oturduğu banktan. O nun intikamı bir trenden daha yakın ... O nun acısı bir çaresizlikten daha üstündü... O başkaydı... O nun gözleri grinin en soluğuydu ... O nun teni havanın en soguğuydu... O nun ruhu boşluğun en büyüğüydü... Ve... O bir katilden daha fazlasıydı ...

Hani bakarsın ya gökyüzüne , sayarsın ya yıldızları , hani bir yıldız kayar ya tutarsın bir dilek, gerçekleşmesini istersin ya.Yine bir gün dikersin ya gözlerini gökyüzüne dalarsın öylece.Yada bir gece bastırır ya yağmur ıslanırsın doyasıya ya da sadece bakarsın camlar ardından keyiflice.Yine bir gün yaz gelir ya çıkarsın dolaşmaya yıldızlar altında, yürürsün yol boyunca yine yıldızlar altında... Severken,özlerken ,umut ederken, acı çekerken, aşık olurken ,ağlarken , gülerken ... Her şeyi yaşarsın ya yıldızlar altında Bir sabah kalkarsın ya kaybolmuştur o yıldızlar sadece gökyüzü kalmıştır sana . Sanki yaşadığın hayatın şahitleri birer birer yok olmuştur. Ne hissedersin ? Üzülmek...alışılmış Ağlamak...rutin Acı...bağışıklık kazanılmış Yeni bir umut...tükenmiş Sevgi...hissizleşmiş Peki ya istek ? İstek olurmu içinde tekrar geceyi bulup yaşatmak, birer birer yıldızlarını asmak,oturup yeniden yine Gökteki Yıldızlara dalmak

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."