Biliyorum, kolay değil yaşamak Ama işte Bir ölünün hala yatağı sıcak, Birinin saati işliyor kolunda. Yaşamak kolay değil ya kardeşler, Ölmek de değil; Kolay değil bu dünyadan ayrılmak - Orhan Veli Kanık

Dudakların mı yoksa o kutsal kitaplarda yazan kıyamet ey kadınım! DOST MECLİSİNE TEŞEKKÜRLER GÜZEL YORUMLARI İÇİN.

Ruhumda dolaşan, bir günlük kelebeğin cesedini ellerimle taşıdım kalbime. Parmak uçlarımla son kez okşayıp koydum tabuta. O kelebek kalbimle ruhumun arasında bir araf olarak tekrar kanat çırpacak. Bir gülüş gözümden kalbime düşene dek orada hapsolacak, kelebeğim. Ya hayat bulacak, ya da sonsuzlukta kaybolacak. Şimdi o kelebek gibi bir cesetten ibaretim ben. Bir kentte mucizevi şeyler yaşanırken, evin dışında kalmış, pencereden o sıcaklığı izleyen küçük çocuklar gibi hissediyorum. Hiç varolmamış bir aşkın hüznünü yaşıyorum. Hiç olmayan birinin özlemini çekiyorum. Neydi bu hissettiğim? Bu boşluk nedendi? Ruhumu delen, ciğerlerime batan bu duygu nereden gelmişti? Yağmurla gelen o tuhaf yabancınn etkisi olabilir miydi? O yabancı bana yağmuru sevdirebilir miydi? Yağmur onun bakışları gibi düşecek miydi gözümden yüreğime? Kirpikleri, saçları yağmurla nasıl böyle uyumlu olabilirdi? O yağmurun ta kendisiydi. "Yağmur gibisin. Hatta yağmursun." "Hayır, gökyüzüyüm."

Ben,"Senin Adın Yanlızlık" dedim. İnsanlar yazım yanlışı var dedi. Oysa bilmediler ki orada bir yazım yanlışından çok yaşam yanlışı olduğunu. ------------- Ölü bir adam gülmez sevdiğim, hele de eksikse, eksik bırakılıp yalnızlaştırılmışsa. İyi okumalar. Not:Alıntı yaptığınızda altına adımı yazarsanız sevinirim. Kapak tasarımı için; Zeynep Can'a teşekkürler.