"Burada hayat kurtaramazsın. Burada herkes zaten ölü." "Umut olduğu sürece hayat devam eder." Kaşları alaycı bir ifadeyle havaya kalktı. "Umut." Dedi komik bir şey söylemişim gibi. "Hiçbir şeyi kalmayanların son tutanağıdır." Doğruydu. Elimdeki son şey umuttu. "Senin de elinde hiçbir şey kalmamış doktor hanım." Dedi, beynimin içindeki ses onun dudaklarından dökülüyordu. "Senin gibi mi asker." Dedim acımı örtbas etmek için alaycı bir ifade takınırken. "Bilmem." Dedi tok bir sesle. "Ben birileri yaşasın diye ölmeyi kabul eden tarafım. Benim umudumda hayatımda bir mezar taşı değerinde."

Suskun yeniden yayında.

Renas, beyincik dejenerasyonu teşhisi konulmuş on yedi yaşında genç bir kızdır. Kalan ömrünü annesiyle geçireceğini düşünürken, hayatına bir anda yıldırım gibi düşen baba ve ağabey faktörü dengesinin şaşmasına neden olur. Zorlu mücadelelerle hayata tutunmaya çalışan Renas, ona kol kanat germeye çalışan bu insanlarla bir aile olabilecek miydi?

Geçmişin yanlışı geleceğin doğrusunu etkiliyordu. Bir gün yanlışıyla,doğrusuyla senin olduğunu bildiğin hayatın gerçek olmaması, canları için her şeyini vereceğin kişilerin aslında hayatında bir yabancı olduğunu öğrendiğinde yaşadığın acı. Ve hayatına giren yeni kişilerin sana yaşatacağı mutsuzluğu düşünürken hayatına yeni eğlenceler yeni mutluluklar kattığını görünce hissettiğin mutluluk... Asya, 17 yıl sonra tanıştığı gerçek ailesine alışabilecek miydi? 24.04.22

Anne ve babanın ayrılması sonucunda dört erkek çocuğu babaya ikizler ise anneye verilmiştir... Lise iki de erkek kardeşinin kurduğu çeteden sonra arası bozulan ve okulda yabancı olan ikizler... Anne ve babanın şirketler yarışı... devamını okumak isterseniz devam et' e tıklayabilirsiniz. 👆👇 🎻🖤 başladığım tarih 30.04.2021

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

Görevimiz Mutluluk devam kitabıdır. Tüm yaşanılanlardan sonra Bade, toparlanıp yeniden hayata tutunmak için çaba gösterirken karşısına ona yardım etmek için can atan bir yabancı çıkar. Onu tanımaya çalışırken bitti diye düşündüğü geçmiş hesapları da yeniden gün yüzüne çıkmaya başlayınca Bade'yi zor anlar beklemektedir. Herkese keyifli okumalar :)

Dora herkes gibi normal biriydi. Tâki babasının ölümünü rüyasında görene kadar. Tek bir gece olaylar, altüst olan hayatlar. Sizce yolda yürürken gördüğünüz herkes normal mi? Ya bazıları özelse ,ya bu özel insanlar soyu tükenmekte olan bir ırksa ? Tanıdığınız kişileri aslında sadece tanıdığınızı sanıyorsanız ? Kim iyi kim kötü ve en önemlisi siz hangi taraftasınız ?

Bebeğini kaybeden acılı bir anne ve bebeğine süt anne arayan terk edilmiş bir babanın aşk ve ihanetlerle çevrelenmiş sıra dışı sürprizlerle dolu hayat hikayesi. "Hiçbir şey göründüğü gibi değildir." Keyifli okumalar...