İlk dəfə əlimdən tutanda utanırdım. Əslində anamın hər zaman mənim əlimdən tutması məndə əsəb oyadırdı. Ətrafdakıların məni o zamanlar uşaq kimi qəbul etməsini istəmədiyimdən onun əllərini tez buraxırdım. O, isə hər zaman sıx-sıx mənim kiçik əllərimdən tutaraq yolda irəliləyirdi. Vaxt gəldi göz yaşlarına boğularaq onun əllərini buraxdım.

Xoşbətliyi axtarmayaq o bizimlədi, ətrafımızdadır, daxilimizdədir ..Bəzən xoşbəxtlik sadecə bir insandan ibarətdir...

Kağızda yalnızca iki söz var idi...Səni sevirəm...