- jesteś jak superbohater. - tak? - tak, ale jest jeden problem. - jaki? - superbohaterzy po wykonaniu zadania odchodzą.

TRZECIA CZĘŚĆ MESSAGE FROM HIM - Skarbie, wiem, że to zawaliłem. Zostawiłem cię z tym wszystkim samą, ale dobrze wiesz, że nie z własnej woli, nigdy bym ci tego nie zrobił. Zawsze chciałem dla ciebie jak najlepiej. Teraz wróciłem. Wróciłem i nie zamierzam tam wracać. Wróciłem do ciebie. Jestem cały twój, tylko i wyłącznie twój. Nigdy już cię nie opuszczę, nie z własnej woli. Tym razem nie zamierzam spierdolić naszych relacji. Chcę to poprawić. Być lepszym mężczyzną dla mojej kobiety i takim ojcem o jakim Jaxon nawet nie śnił. Niektórych spraw nie mogę naprawić czy zamknąć. Muszę to kontynuować i dobrze wiesz, co mam na myśli. Ale resztę chcę naprawić. Ari, wiem, że nie jestem popierdolony, jebie ode mnie skurwysyństwem na kilometr, ale chcę się zmienić dla ciebie. Pamiętasz, jak mi powiedziałaś, że zostaniesz ze mną, by pomóc mi zwalczyć to kurestwo? Jestem gotowy, jeśli ty jesteś. Zagubiony, ale gotowy. Napraw mnie.

"I promise you don't have to be afraid, I'll wait. The love is here and here to stay, so lay your head on me. Little do you know I, I love you till the sun dies." krótkie fanfiction z justinem oraz arianą, serdecznie zapraszam. ♡ | little do you know - alex sierra |

Justin & Ariana Czy dwoje zranionych ludzi napiszę nową historię? A może wszystko zniszczą tajemnice przeszłości?

CZWARTA CZĘŚĆ MESSAGE FROM HIM Nie ma czegoś takiego jak my, nie ma czegoś takiego jak Ty i ja. Razem poprzez burzę.

koniec albo początek © 2017-2023 F.A.F.I. Wszelkie prawa zastrzeżone. © 2017-2023 F.A.F.I. All rights reserved.

NIEZNANY: Masz cudowny głos. JA: Kim jesteś? NIEZNANY: Twoim przyszłym mężem. JA: Bardzo śmieszny żart. NIEZNANY: Nie żartuję:) JA: Nie mam czasu na takich idiotów jak ty, wybacz. NIEZNANY: Mam wybaczyć ci, że nazwałaś mnie idiotą, czy, że nie masz czasu?

DRUGA CZĘŚĆ MESSAGE FROM HIM - C-co to? - zapytałam. - Będziesz grzeczna dla mnie? - uśmiechnął się. Nerwowo pokiwałam głową, uchylając usta w panice. - Nie ruszaj się - poprosił łagodnym głosem, łapiąc mnie za łokieć. - Nie chcę tego - odepchnęłam jego rękę. - To dla twojego bezpieczeństwa. - Co to jest? - spytałam ponownie. - Ari - westchnął tracąc cierpliwość. - Powiedz mi - nalegałam w napięciu. Bez słowa szarpnął mnie za łokieć, ściskając go. Pisnęłam, szybko oddychając. - Nadajnik - opowiedział, gdy wbił już igłę. - Po co mi to? - bąknęłam. - Dla twojego bezpieczeństwa. No tak. Mogłam to przewidzieć.