Kiedy u wrót Wierzbowego Bractwa pojawił się ranny król z sąsiedniego państwa, Emmalia nie sądziła, że ten dzień na zawsze odmieni bieg losu. Dziewczyna pragnąca poznać własne korzenie oraz historię swojej rodziny podążyła do obcej krainy drogą usłaną czarnymi orchideami - kwiatami, nad którymi od wieków ciążyła klątwa. W miasteczku chodziły słuchy o zaginionych kobietach, których ostatnie ślady prowadziły ku Dolinie Burz. Miejsca, z którego się nie wraca. A już na pewno nie w całości. Opowiadanie bazuje na motywie "Pięknej i bestii" oraz częściowo wykorzystuje inne, m.in. "Balladyna", "Śpiąca królewna" oraz mit o Persefonie. Praca zdobyła wyróżnienie w Turnieju Osobliwym 2021. Opowiadanie bierze udział w konkursie "Złoty tron" organizowanym przez @hypnoailes Za okładkę dziękuję @PaniNuna <3

Gdyby oderżnąć smokowi skrzydła, stałby się on żmiją. Jadowitą, mściwą żmiją, która nigdy nie zaakceptuje wicia się w błocie, skoro zna już smak podniebnych lotów. Sevaia i Daimor mieli wszystko: bogactwa, zaszczyty i wysoką pozycję, a także krew potężnych przodków, która to wszystko im gwarantowała. Dziś są już tylko wspomnieniem. Lokalną legendą. Przeklętym, wygnanym rodzeństwem, niewidzianym od dekady, odkąd najwyższa kapłanka ogłosiła ich heretykami i zdrajcami najstarszych wartości Sotalonii. Powszechnie przyjęto, że zginęli na wygnaniu i jeśli jeszcze będą zagrażać królestwu, to tylko pod postacią złych duchów. Ale Sotalonii zagraża coś zupełnie innego. Jej własna pycha. Pycha i naiwność; bo potrzeba naiwności, by wierzyć, że niesłusznie wygnani skazańcy nie wrócą pewnego dnia po to, co im się należy. I po znacznie więcej. Wrócą po zemstę. I nie ma takiej rzeczy, która ich od tego odwiedzie; choćby Sotalonia jeszcze tej samej nocy miała spłonąć doszczętnie, co do ostatniej śliskiej żmii. *** Tekst zajął II miejsce w kategorii fantasy w konkursie "Szklane pióra 2021" organizowanym przez @Peopie-. 🖤 KWIECIEŃ-MAJ 2024 r. - 1. miejsce w #DARKFANTASY SIERPIEŃ-WRZESIEŃ 2024 r. - 1. miejsce w #DARKFANTASY

Dola jest jedną z Tkaczek Losu w panteonie Welesów. Jej życie biegnie spokojnym torem pod pieczą Roda oraz Wielkiej Baby. Dnie spędza ze swoimi siostrami - Przędą i Niedolą, mając nadzieję, że tak już będzie zawsze. Dotąd myślała, że największym zagrożeniem są zaręczyny Przędy ze Świętowitem. Dola nigdy nie mogła pojąć, co siostra w nim widzi, ani dlaczego miłość robi z nich takich głupców? Jej samej wydawało się, że nigdy nie zdoła się w nikim zakochać. Ale czy na pewno? Po trudnym zawirowaniu z Tkaniem Czasu Dola musi szukać dla siebie drogi ucieczki i takim oto sposobem trafia do zupełnie obcego miejsca, tak odległego, w jakim jeszcze nigdy nie była - Panteonu Nefrytów. Nie tylko wszystko jest tam inne, począwszy od zwyczajów, kończąc na ubiorze, ale również nie sposób opanować strach, gdy dostała się w ręce Czarnego Boga - mrocznego księcia, który uznał ją za najpoważniejsze zagrożenie dla całego panteonu. Dziecina i głupiutka Dola zostanie postawiona przed koniecznością poradzenia sobie z wszystkimi przeciwnościami oraz przekonania księcia, że w istocie nie jest tak straszna, jak mu się wydaje. To jednak dość trudne zadanie, gdy w panteonie zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a jej uczucia do Czarnego Boga stają się coraz bardziej niezrozumiałe.

Rok 2053 Wysoko rozwinięte badania genetyczne doprowadziły do powstania wielu odmian ludzi. Rodzice zapragnęli wybierać cechy własnych dzieci, mimo że nie wszystkie te eksperymenty kończyły się sukcesem. Takim nieudanym eksperymentem jest Ida. #1 w Science-Fiction!

Cera biała jak śnieg, usta czerwone niczym wino, włosy czarne jak noc. Uciekasz niby zbieg, zdradzona, królewska dziecino, gdzie niknie wiedźmy moc. Czekaj, dziewczyno, czekaj na chłód. Zima przyjdzie, poleje się krew, więc nie spiesz się i czekaj na zew, bo najsłodziej z zemstą smakuje lód. Zdjęcia wykorzystane do okładki pochodzą z pixabay.com. Praca wygrała w konkursie "Splątane nici". Całość do pobrania jako pdf tutaj: https://lycoriscaldwelli.wordpress.com/2019/12/28/sniezka/

Eliza, prawie studentka dziennikarstwa, na własne życzenie wplątuje się w niedorzeczną sprawę. Zbierając materiał do artykułu, śledzi dwójkę podejrzanych cudaków, przeżywa atak krwiożerczych moli książkowych i zostaje przyjęta na staż do zadziwiającej instytucji przypominającej typowy polski urząd, ale w wydaniu rodem ze słowiańskiego świata magii. W pracy musi znosić m.in. niespełna 200-letniego wampira-weganina, drażliwą wiedźmę cierpiącą na żabofobię oraz wilkołaka, na widok którego to kobiety wyją do księżyca. Jakby tego było mało tajemnicza klątwa panoszy się po całym kraju, pochłaniając coraz więcej ofiar. Wyróżnienie w kategori fantasy w konkursie literackim Splątane Nici 2019 organizowanym przez @glnozyce

W świecie piasku, gdzie nie możesz zaufać nikomu, splamisz swą duszę cieniem. Jedyne, co zna Sahara el-Shafei to mury pałacu, wyuczone na pamięć modlitwy i krwawe kłamstwa. Kiedy to wszystko zostaje jej odebrane, razem z księciem posądzonym o zdradę, muszą uciekać. Jednak gdy nic nie jest takie, jakie się wydaje, Sahara zaczyna rozumieć, że gorący piasek pustyni skrywa mroczne sekrety, o których nawet bogowie milczeli. Świat i fabuła inspirowane są kulturą oraz baśniami arabskimi, jednak nie przedstawiają one realiów czy prawdziwych zachowań. #1 w baśnie #19 w fantasy Praca bierze udział w konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @glnozyce. okładka: @jennhills (c) monadabay

"Nocą, gdy strugi deszczu lały się z nieba gęstą kurtyną, a zaciągnięte czarnymi chmurami niebo przecinały świetliste błyskawice, przez leśną drogę mozolnie przedzierały się potężne rumaki, z łoskotem ciągnąc za sobą rozchybotane wozy. Ich kopyta zapadały się głęboko w błotnistą maź, a z pysków przy akompaniamencie przejmującego rżenia, raz po raz wydobywały się kłęby pary. Ponury konwój niezauważenie minął pogrążone we śnie miasteczko, wspinając się na niewielkie wzniesienie, na którym o brzasku pojawiło się coś, o czym żaden z mieszkańców nigdy nie słyszał." Młoda kobieta, próbująca uciec od wyniszczających ją trudów codzienności, jak wielu innych postanawia przekroczyć progi zagadkowego miejsca. Kobieta, która zdaniem tajemniczej staruszki, od dziecka nosi w sobie pewien nieodkryty dar. Czy wejście na szczyt wzgórza, pozwoli jej poznać naturę własnych zdolności? Jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić? OKŁADKĘ WYKONAŁA: @jennhills

Serania. Stolica państwa Ivecta w którym władzę po wygranej wojnie objęła wampirza dynastia. Jednak wygranie wojny nie zakończyło problemów młodego władcy. Książę chcąc uniknąć kolejnych konfliktów zbrojnych postanawia poślubić zwykłą, nieznaną mu mieszczankę. Calvia, jako prosta dziewczyna nieprzystosowana do zamkowego życia czuje się wyrwana ze swojego spokojnego świata. Wszystko to potęguje jej nienawiść do wampirzej rasy. Nowe życie wydaje się względnie spokojne, zamkowe, ciche... Lecz główna bohaterka wiele razy przekona się, że to tylko złudne wrażenie. Tajemice, zwroty akcji, nastrój grozy... Co wyniknie ze spotkania dwóch nietolerujących się światów?

"Kochać to stracić. Jeśli pokochasz, stracisz wszystko. Miłość jest dla ludzi głupich. Zapamiętaj to, Adrienie." Życie każdego przeciętnego nastolatka to długi spacer po polu minowym. Jednego dnia ktoś złamie ci serce, drugiego los pokaże ci środkowy palec, a trzeciego Chloe Bourgeois podstawi ci nogę na korytarzu. Krótko mówiąc: bycie licealistą nie jest proste. Szczególnie, jeśli po godzinach biegasz w masce po dachach, sprzątasz bałagan po nemezis spod ciemnej gwiazdy i, co najgorsze, znosisz kiepskie żarty kolesia w gumowych uszach. Ladybug potrafi uratować każdego. Każdego, prócz siebie samej. Marinette i Adrien już dawno pogodzili się z niezwykłą rzeczywistością i każdego dnia znikają pod maskami, by kolejny raz ocalić Paryż. Okazuje się, że trudniejsze od uratowania świata jest zdefiniowanie własnych uczuć, które nasilają się coraz bardziej. Z biegiem czasu tajemnice skrywane pod skrzydłami Miasta Miłości wychodzą na światło dzienne. Przeszłość opuszcza Dom Cieni i kawałek po kawałku ujawnia historię, o której Gabriel za wszelką cenę próbował zapomnieć. *** "Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wielokrotnie na przemian płakałam i się śmiałam. Niewiele książek potrafi coś takiego zdziałać." "Ta książka wycisnęła ze mnie tyle łez, że mogłabyś porównać to do deszczu w lasach równikowych." "Jest w tej opowieści coś, co mnie do niej z niesamowitą siłą przyciąga. Nie wiem, czy to cudowne poczucie humoru, czy idealnie oddane uczucia, czy cokolwiek innego, czy wszystko razem." "Traktuje to opowiadanie inaczej niż jakieś randomowe ff w internetach. Jest wyjątkowe i niepowtarzalne - to jego największy minus, bo nie przeżyje takich wrażeń i nie doświadczę tych samych uczuć drugi raz przy żadnym innym... " "Dla mnie to największy skarb na wattpadzie, który każdy musi odkopać."