2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

İki yaralı kalbin hikayesi

Nasıl gözüktüğünün farkındamısın. Tıpkı o ucuz kızlar gibi gözüküyorsun." "O zaman becer beni." Kelimeler ağzımdan benim kontrolüm dışında çıkıyordu. Ama sabah umurım ki bunları hatırlamazdım. Bedeninin kasıldığını hissettim. "Kapa o siktiğimin çeneni ! Bu son uyarım" "Yoksa ne yaparsın ? Aman ne korktum ukala." Asansörden indikten sonra ayağıyla kapıyı tekmelediğini hissettim. " ne oldu ?" Baranın sesini duyar gibiydim. Harika ! Beni kendi odasına getirmişti. "Kendini bir bok zannederek bir sürtüğe meydan okudu sadece. Olan bişey yok baran." Diye tısladı. "Aaaa ayıp ediyorsun mert" diyerek kahkaha atmaya başladım. Daha sonra midemde hissettiğim ekşilikle yüzümü buruşturdum. "Sanırım kusacağım." "Ne garip" Daha sonra kendimi soğuk birşeyin üzerinde buldum. Sanırım duşakabinin içindeydim. "Ne yapıyorsun sen ?" Diye sızlandım. Tişörtünü çıkartıp benimle birlikte duşakabine girdikten sonra cevap verdi. "Sana yardım etmeye çalışıyorum." "Benimle aynı duşakabine girerekmi? "

Hayat kısa. Her şey yanlış gidecek .Biliyorum . İşlerin daha ne kadar kötüye gideceğini görmek için bunları yapıyorum. Ben Toprak Güngör. Bazen melankolik bazen ise enerji kaynağı. Sen ise , sen ise benim hayatımın baş rolü , hayatıma yol veren ve beni hatalara yönlendiren kişisin. Peki ya sana ne olacak ? Peki ya bize ne olacak ?

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

*TAMAMLANDI* Bir genç kız hayal edin. Yirmi bir yaşında, hayatının baharında bir genç kız. Şimdi o kıza biraz farklı özellikler yükleyin. Diğer kızlardan biraz daha deli, biraz daha değişik, biraz daha farklı. Biraz daha çılgın! İşte kızımız; Gözde Çevik! Gözde, bir iş başvurusundan olumlu bir haber alır. Görüşmeye gider ve işe kabul edilir. Akşam, çok sevgili akrabaları (!) Gözdeyi tebrik etmek için bir ziyaret yapar. Gözde bir pastaneye uğrayarak çikolatalı pasta almak ister. Ama alamaz! Çünkü fazla yakışıklı, fazla karizmatik, fazla çekici biri onun pastasının üstüne konar. Gözde bir anda öfkeyle köpürür ve ''Megolomanyak Karşıyakalı!'' sıfatıyla pastasının üstüne konan o karizmatik adamı baya bir haşat eder. Ama dünya tersine döner ve Gözde' nin ilk iş günü başından aşağı kaynar sular dökülür. ''Megolomanyak Karşıyakalı!'' Onun ''Büyük Patronu" dur! Tüm hakları benden bile saklıdır! Sulu sulu bir Romantik&Komedi' de Shailene Woodley ve Theo James' e merhaba diyelim! BÜYÜK PATRON (!)

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."