Gözlerimin içine o griye yakın gözleriyle deler gibi bakarak gülümsedi; ''Ne yaparsın sana dokunursam'' dedikten sonra ellerini belime koyarak, kendini benim üstüme doğru eğdi ukalaca gözlerime bakıp ; '' Beni tehdit mi ediyorsun ufaklık bu güçsüzlüğünle , çok merak ediyorum ne yapabilirsin ? '' diyerek ukalaca ve edepsizce beni süzmeye başladığında gülümsedim. '' Yakarım ve sana küllerinden doğabileceğin tek bir güç bile bırakmam, her sabaha kendine lanet okuyarak uyanırsın ve eğer bu dediklerim sana güçsüzlüğüm gibi geliyorsa kendi gücünün benim güçsüzlüğüme eşdeğer olmasından korkmanı tavsiye ederim; Çünkü sen bana sahip olamazsın ben sana ait olmadığın sürece'' dediğimde karnına bir yumruk geçirdim.. Onun sadece dediğiyse '' Kemerini bağla Leana '' işte uçmaya hazırdım bu kaçıkla ...

Lacivert ve gri... Farklı kalemlere ait, birbirlerinin zıttı iki mürekkebin rengi. Bu renkler kader adı verilen defterde çakışıp birbirlerine karışmışlardı, ansızın ve habersizce. Artık ikisi de bir olup farklı iki hayatı değil, aynı hayatın satırlarında dans etmeye; kelimeleri ilmek ilmek işlemeye başlamışlardı. Baskınlıkları akrebin ilerleyişine göre değişen iki rengin hikâyesini okumaya hazır mısınız? Onlar ara renklerdi. Onlar arafın rengiydi. Onlar birdi. Onlar hiçti. Ve hiçliğe karışıp sayfalarda yok olma yolculuğunda birbirlerinin kader ortaklarıydılar. Haydi, sayfaları çevirin ve kelimelerin birbirleriyle valsını izlemeye başlayın. K&K

Yıpratıldım. Tıpkı, sonbahardaki sarı yapraklar gibi. Ben bir kekemeyim. Sevilmemenin ne demek olduğunu anlayanı, tam on yedi yıl oldu. Küçük bir çocukken, sevilmemenin o acı tadını ağzıma aldığımdan beri bu zafiyetin pençesindeyim. Ben kesik kelimelerin adamıyım. Yaşamaktan hiç bir zaman zevk almadım, çok defteri kapattım. Ama öyle bir zaman geldi ki, yeni bir defter açmadım. Başkasının defterine karaladım hayatımı. Yaş 22'i. İyi hatırlıyorum. Büyümek denilen, şu saçma algıyı da gerçekten anlattıktan sonra, hayatıma bir kadın girdi. Önce buzdan duvarlarımı eritti, yangın mavisi gözleriyle. Sonra, o eriyen buzların, dondurucu soğuğunda beni ölüme terk etti. Kimseye yalan söylemedim. Kimsenin arkasından konuşmadım. Sağ duyumdan kaybettim belki de, neler duydu kulaklarım. Ben aldatıldım. Ben oyuna geldim. Ben saftım. Dahası ben güzel seviyordum. Ben, Güney. Ben, cennet ve cehennem arasındaki o ince çizginin oğluyum! Ben yılmam! Ve Ben, bana acı çektirenlerin ciğerini sökmeden ölmemeye yemin ettim...