TAKINTI İSİMLİ HİKAYEMİN İSMİ SAPLANTI OLARAK DEĞİŞMİŞTİR.

"...buradan içeriye girenler, tüm umutlarınızı geride bırakın." EMİLİO Bir zamanlar dünyanın tepesindeki adam bendim. Herkes benden korkardı, herkes benden çekinirdi, bana hayran olur ve sahip olduklarıma imrenirdi. Gücüm, ailem, adım vardı. Birisiydim. Önemli birisi. Şimdi ise yarım yamalak bir adamdım. Bir hilkat garibesi. Kendi kardeşlerinin bile suratına acıyarak baktığı bir hayalet. Geçmişten kalma bir adamın gölgesi. Hayatıma bu şekilde devam edeceğime kendimi kabullendirmiştim. Bu hayata alışmıştım. Ta ki ona kadar... Gözlerimin gördüğü en güzel şey oydu. Ama ona asla ışıklar arasında sahip olamazdım. Ben sonsuz bir karanlığa lanetlenmiştim. O ışığa aitti. Onun için gölgelerimden vazgeçebilir miydim?

22 yaşındaki Flora, Del Piero ailesinin en küçük kardeşi olarak el bebek gül bebek yetiştirilmiştir. Artık bu korumalı hayattan sıkılan genç kız, yalnızca bir geceliğine diğer herkes gibi çılgın ve genç olabilmek ister.. Bu masum eğlencenin bir şeytanın pençesinde bir oyuna dönüşeceğinden habersizdir... *BİR MİLYONERİN BEBEĞİ KİTABINDAKİ FLORA'NIN HİKAYESİDİR. CANAVARIN KALBİ BİTTİKTEN SONRA BAŞLAYACAKTIR.

"Benim şu hayatta en çok korktuğum kişi karım." Hayranlıkla ekledi "Çok güçlü bir kadındır." "Ha böyle deyince ikide bir kavga eden, ters huylu, asabi, saldırgan, şirret bir şey aklına gelmesin." " Onun gücü karar verme yeteneğine sahip olmasıdır." "Bir çok insan kararsızlıkla ya da yanlış kararlarla harcar hayatını" "Ya da doğru karar verse bile onu planlayıp hayata geçirme cesaretinden ve potansiyelinden yoksundur." "O düşünür, aklına yatar da karar verirse... yapar." "Gökyüzünden güneşi, ayı bile alır gibi mucizevi demek istemiyorum." Dalga geçer gibi kafasını hafifçe yana eğdi adam "Allahtan ona karar vermedi" diye kıkırdadı. "Neyse ben kalkayım da eve gideyim, malum beni bekler. Kızmasın. Kal sağlıcakla" Ancak bunu söylerken korkar gibi değil koşar gibiydi ne hikmetse. *** +18 Hikayedir ***

HER ŞEYDEN SIKILMIŞ VE YENİ BİR ŞEYLERE SON DERECE AÇ OLAN TEMBELLİK GÜNAHI SHİAN YILLARINI ONUN CAN SIKINTISINI GEÇİRECEK ŞEYİ BEKLEYEREK GEÇİRDİ. ŞİMDİ O HEYECAN ONU ESİR ALMIŞ DURUMDA. SHİAN GÖZLERİNİ AÇTIĞINDA BİR İNSANIN KÖLESİ OLDUĞUNU GÖRÜR.

Sakin bir aşk hikayesi... Üniversite için farklı şehirlerden gelen ve arkadaş olan iki kız yurt hayatından hoşlanmaz ve ayrı bir eve çıkmaya karar verirler.. Ailelerinin onayını zar zor alıp taşındıkları mahallede tamirci kardeşlerle tanışırlar vee hikayemiz de böylece başlar.. ****** Genç kız ellerini üzerindeki kıyafete sürterek gergince durdu tamirci adamın karşısında, nasıl söze başlayacağını bilemedi, "Biz yeni taşındık da buraya." Eliyle sanki görünüyormuş gibi kaldıkları öğrenci evini işaret etti, "Kaloriferlerden birinde sorun var." nedensizce ekledi sonra, "Fıs fıs edip duruyor." Tahir karşısında derdini anlatmaya çalışan kızın önce rahatsız haline güldü, sonra da dediğine, "Fıs fıs mı ediyor?" ******* "Alo Esma.." Karşı taraftan yanıt gelince hevesle konuşmaya devam etti Eslem, elindeki bıçağa ve az önce binbir uğraşla söktüğü gider borusuna sırıtarak bakıyordu, "Şey ya, ben bulaşık yıkıyordum az önce... Bu gider sağlam değilmiş herhalde durup dururken patladı çıktı, bir şeyler oldu yani buna.." Genç kızın telefonun diğer ucunda yalancı bir hayretle söylediklerini dinledi gülmemek için dudaklarını bastırarak, sonra dile getirdi asıl istediğini, "İşte şey diye aradım seni..." dudağının kenarını kaşıyıp tavana doğru baktı oturduğu yerde, "Ben Mahir'in arayamam şimdi sen arasana gelsin de baksın.."

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

"Ne kadar güzel olabilir sözüne verilecek cevap bir bakışta vurulacak kadar olabilir ancak. Vurulmak diyorum. Bileniniz var mı vurulmayı? Kim bilebilir bir askerden başka vurulmanın manasını? Peri'ye göz değirmek yeter vurulmak için. Bir camın ardından görmek yeter. Bahçenin bir köşesinden öbürüne Peri'nin yürüyüp geçmesi yeter..."

Aşkı yanlış kişide bulmuştum. Yaptığım hatalar onu bana beni ona itmişti. Hataydı. Yanlıştı. O abimin en yakın arkadaşıydı. Onu abim gibi görmeliydim. Ama neden göremiyordum. Neden onun da beni kardeşi gibi görmesini istemiyordum. Neden kalbim amansız bir şekilde ona çarpıyordu? ° "Sende kaybolmaktan korkarken sana karışmış ruhum da benim haberim bile olmamış" Önyargılarınızı dışarda bırakın lütfen. Çünkü Şuara bir kaç bölüm okumayla anlaşılacak bir karakter değil.

Birbirimizi tanımadan birbirimizin olduk ° "Hiçbir şey bildiğin gibi değil" diye fısıldadım güçsüz bir sesle. İç çekti. "Bildiklerim yeter bana " Ona korkuyla baktım. Bildikleri yanlıştı. Ve ben onu kaybedecektim. "Onlar da sana çıkıyor zaten " dedi gözlerini gözlerimin nehirlerine akıtırken.