Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

"Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο".

Μία ιστορία γεμάτη πάθη, έρωτα, εκδίκηση και αίμα. Το κρύο του Βορρά δεν συγχωρεί κανέναν, ειδικά εκείνον που θα το προδώσει.

Μια μικρή περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο.

-Κράτα με πιο σφιχτά! -δε μπορώ, δεν έχω πια δύναμη. -Τότε βρες την. -δεν αντέχω άλλο. -Μάθε να αντέχεις και δώσε μου πίσω την καρδιά σου. -την έχεις. -λες ψέματα, μόνο μια ψεύτικη πέτρα μου άφησες με το χρώμα του έρωτα. -Το φιλί σου δεν έχει την ίδια γεύση όπως στην αρχή... Μύριζε κρασί και μέλι τότε. -Πάντα την ίδια γεύση έχει. -Όχι, πριν λίγο που με φίλησες άφησες θραύσματα γυαλιού στο στόμα μου που μου έκαναν πληγές. -εσύ τις άνοιξες, σύνελθε και κράτα με αλλιώς θα φύγω. -όχι, μη φύγεις, μη με αφήσεις... -Τότε κράτα με που να πάρει!

Εκείνος νόμιζε οτι τα είχε ζήσει όλα. Μέχρι που την γνώρισε.

Εκδίκηση. Η μόνη λέξη που του ερχόταν στο μυαλό του όταν την έβλεπε. Δεν ήξερε όμως ότι οι μεγαλύτεροι έρωτες ξεκίνησαν με μίσος...