Görme engelli, keman çalan Deniz ve yaşama gülümsemeyeleriyle tutunan Füsun'un hayatı. Mizah, arkadaşlık ve aşkın harmanlandığı gençlik hikayesi.

Henüz 19 yaşındayken, kendisini pek tanımadığı halde çok hoşlandığı Ege'nin sarhoş olduğu bir gece onunla birlikte olup, hamile kalan Nihal, bebeğini Ege'den gizlice doğurmuş ve bu sorumluluğun altından kalkamayınca bebeğini Ege'nin kapısının önüne bırakıp, ardında hiç iz bırakmadan kayıplara karışmış bir kadındır fakat üç yıl sonra bebeğini tekrar görüp, o büyürken yanında olabilmeyi istediğine karar verir ve Ege'nin onu hatırlamıyor oluşundan faydalanarak, kendi bebeğinin bakıcısı olarak eve sızar ancak esas kimliği er ya da geç ortaya çıkacaktır. Klişe hikayelerde erkekler, kadınların sarhoşluğundan faydalanırdı, değil mi? Klişeleri unutturacak bir hikaye arayanlara... ❣️ Kapak Tasarımı: bitterqueen ❣️

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018

Hayallerinizi gerçekleştirmek için asla geç değil... Wattpad adında ki bu hikaye platformu bana onu kazandırmıştı. Aramızda milyon okunma ve sekiz yüz doksan beş bin iki yüz yirmi yedi tane beğeni vardı. Kilometreler değildi bizi ayıran... Onun oldukça tanınmış ve beğenilen bir yazar oluşuydu... ''Seni kendime aşık edeceğim, Batu Demirkan.'' Kararlılığım gözlerime yansıdı. Bunu yapabilirdim. Okuduğum onca hikaye ve duvarımı boydan boya kaplayan kütüphaneye dizilmiş kitaplarım, bunu bana göstermişti. Hiçbir şey imkansız değildi. Ona kendimi gösterebilirdim. Belki onun katıldığı bir partiye gidebilirdim veya okuduğu okulu kazanabilir ve yeni görünüşümle dikkatini çekebilirdim. Ya da en basitinden okur buluşmalarından birinde giyinişim ve konuşmamla onu kendime hayran bırakabilirdim. ''Ülkü,bana bak!Odamı temizliyorum bahanesiyle yine şu zımbırtının başına oturdun değil mi?Sonra da koca istiyorum diye tepin buralarda.Böyle olursa yatağına aldığın tek şey tabi ki o laptop olur.Ay bu benimde ağzımı bozdu.Kız çıldıracağım vallahi.'' Hayallerine anne engeli yiyen, okuldan eve evden okula hayat yaşayan biriydim. Saçları turuncu, astigmatı olan, sol gözü 1.25, sağ gözü 0.75 bozukluk derecesine sahip, açık tenli ve hafif balık etli bir kızdım. O ise kumral, kahverengi gözlü ve yanakları sıkılmayı isteyecek tatlı bir tombikliğe sahipti. Uzun boylu ve zekiydi. Batu ile aramızda yalnızca beğeni ve okunma sayıları yoktu anlayacağınız...

Şırılll... Şırılllll... Şırıllll... Dere ne güzel de çağlıyor. Cikk cikk cikk ... Peki bu kuş seslerine ne demeli? Ya delirdim ya da artık İstanbul'un ortasında değilim. Dağda bayırda bir yere kaçırıldım. Bu su sesinin musluktan gelecek hali yok ya. Şırılll... Şırıllll... Şırılll... Yok bu sesin başka bir açıklaması olamaz. Kesin kaçırıldım. Peki beni kaçırıp ne yapacaklar ki? Annem babam öğretmen emeklisi. Öyle Mısır'da mal mülk bırakacak bir dedem de yok. Var mı yoksa? Bunca sene beni yemiş olmasınlar. Şırıllll... Şırıllll... Şırılll... "Uyan artık İlkay!" Yok artık Pelin'i de mi kaçırdılar? Yoksa Pelin'in dedesi mi Mısırlı? Kim vurduya mı gidiyorum a dostlar?

Aşk tesadüfleri severdi. Trafik ise kazaları önlemek için kurulan kurallar bütünüydü. Trafikte onca kural onca olay ve kaza olabilirdi. Her şey en ince ayrıntısına kadar düşünülmüştü. Mesela önünüze öküz çıkabilir tabelası bile vardı. Yada bir bizon. Bir viraj. En önemlisi DUR işareti vardı. Hayati önem taşıyordu üstelik. Hayatımızın her hangi bir döneminde bizi böyle uyaran olmazdı hayati konularda. Ali ve Ela için hayatı önem taşıyan trafik kurallarında kimse ama kimse bir aşk için uyarı yapmamıştı. Ali ve Ela eğlence dolu trafik maceraları ve aşkları ile tatlı hikayeleri bizimle

Çocukluğumdan beri doktor olmanın hayallerini kurdum. Bir de Çalıkuşu'ndaki Feride gibi uzak diyarlara gitmeyi. O öğretmen olarak gitti ben ise doktor oldum ve ninemin bana yadigar bıraktığı mavi bavul ile çıktım yollara. İnsan hayatı boyunca attığı her adımı yeni bir umut ile atardı. Daha iyisi, daha güzeli için uzun yolculuklara çıkardı. Her zaman güzelliklerle karşılaşamazdı elbet. Ama denemekten vazgeçmezdi, insanı insan yapan en önemli özelliği de buydu. Ben de çocukluğumdan beri taşıdığım umutlarla yeni bir yola çıktım. Evimi, ailemi, tanıdığım her şeyi arkamda bırakıp beni büyüteceğine inandığım bir hayata adım attım. Güzel günler bizi bekler diye umut ederek.

[Aşkın Tatları Serisi - 1] Bir lezzet düşünün. Biraz yaramaz, boyuyla romantikliği doğru orantıda, yaptığı birbirinden leziz yemeklerle birlikte parmaklarınızı da yiyeceğiniz bir adamı alın, bırakın içine. Yanına da bazen tutamadığı bazen de açamadığı dili olan, minyonluğuyla kombinlediği kıvırcık saçlarını sevimli utangaçlığıyla savuran tatlı bir kadını harmanlayın. İki adet bisikleti de eklemeyi unutmayın tabi ki bu muhteşem lezzete. Ve tabi yanlarına da sevgili edasıyla sahiplenen kıskanç bir köpek ile prenses edasıyla süzülen uykucu bir kedi... Eh, biz adına Orta Şekerli diyelim ama bol şekerli olsun içi!

Yaralar vardır; Hiç kapanmayacakmış gibi hissettiren. Yaralar vardır; Kapanmış olsa bile dokununca sızlayan. Yaralar vardır; Kapandığına dair bir iz bırakmayan. ✱ Batu ve Melis... Hayat onlara oyun oynamış ve yüreklerinde kapanmayacağını sandıkları yaralar bırakmıştı. Ancak bilmedikleri bir şey vardı. O da; birbirlerinin yaralarını saracaklarıydı. #Yayın hakları yazara aittir.

Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadım. Gururuma dokunmuş muydu? Biraz. Pes edecek miydim? Hayır. Ben bir kızdım, o ise erkek. Ve kesinlikle yanlış replikleri paylaşıyorduk. "Bunu, benim söylemem gerekmez miydi?"