Bedene sıkışan ruhların , acı çığlıkları gökyüzündeydi bu gece . Kalbinin buz tutan zindanında , nefreti olan demirleri katilliğin ruhunu taşıyan , çoğu insanın acı çığlıklarına kulak veren hatta dokunduğu her insanı ölüme sürükleyen elleri ile nefreti olan demirleri kavradı . Çizdiği bu yolda , kendi kanı ile yazılan bu satırların hepsi teker teker bir ip misâli boynuna dolandı . Artık başkalarının kanını ve ruhunu taşıyan kelimleri umursamıyordu . O , avını büyük bir açlıkla bekliyordu. Hatta sadece onun kanı ve ruhu ile yazacaktı bu hayatı . Siyah olan sayfanın , katlettiği kalbin acısı ile ruhun sıkıştığı bedendeki , ızdırabıyla teker teker yazacaktı . Ve o ruhun katili olacaktı . Siyah olan bu sayfada , kalemindeki mürekkebin bitmesi ile durdu . Sıra ondaydı . Siyah olan bu sayfayı ,onun kanı ile yazacaktı . Ve o gün bir ruhun acı çığlığı daha gökyüzünde yankılandı .