''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Elimden geldiğince sık sık yazmaya çalışıcam. İyi okumalar, bol bol gerilimler... (Çizimler/Hikayeler bana ait @Quill_painter /instagram)

Ellerimi beyaz yağmurluğumun ceplerine koyup salınarak yürümeye devam ederken bir anda sert bir darbeyle duvara çarptım. Uzun boylu bir oğlan bana çarpmış ve "Pardon!" diyerek koşmaya devam etmişti. Duvardan destek alarak doğruldum ve içten içe küfretmeye başladım. Yüzünü göremesem de aklıma kazımıştım bu sesi ve duyduğum yerde onu boğazından keserek paramparça edecektim. Bir süre uzun boylu yabancının Caner abiyle konuşmasını izledim, dudaklarını okumaya çalışıyordum. Caner abinin dudak büzerek başını iki yana sallamasıyla bir şey olduğunu anlamıştım. Büyük ihtimalle yabancının aradığı kitap burada yoktu. Kütüphaneden çıktığımda hâlâ sağanak yağışın durmadığını fark ettim. Yağmurluğumun şapkasını başıma geçirip gökyüzüne baktım. Dudaklarıma düşen yağmur damlalarını dilimle temizleyip yuttum. Başımı eğip yürümeye başlayacağım sırada yabancının sesi kulaklarımı tırmaladı. "Beyazlı, bakar mısın bana?" Arkamı döndüm ve gözlerimi etrafta gezdirip benden başka beyazlı olmadığına kanaat getirip başımı salladım. "Caner bey sizin çok iyi bir okuyucu olduğunuzu söyledi. Dün ben buraya bir kitap bıraktım ancak kahramanların ismini ve hikâye akışını unuttum. Bana yardımcı olur musun? Kısa bir kitap özeti çıkarmama yardım et." Başımı sallayıp "Kitabın ismi ne?" diye sordum. "Küller Şehri," dedi ve siyah ceketinin cebinden ellerini çıkardı. Sağ elini bana doğru uzattı, uzun parmakları kızarmış ve eklemleri beyazlaşmıştı. Gözlerine bakmaya başladım, kalbim duracak gibi hissediyordum. Tanrı'm, bunun olması mümkün mü? O, Samet Ulusoy olabilir mi? "Ben..." × × × Mine Köseoğlu ©Tüm Hakları İçi Boş Bal Kavanozumda Saklıdır.

Gece sadece basit bir kızdı. Değil mi? Hikayenin kapağına mı inanacaksın yoksa hikayede anlatılana mı?

25.12.17 - Mizah #877 -Tamanlandı- "Çabuk beni öp!" diye gürledi. Bunun bir şaka olmadığını anlayınca yutkunup yüzüne yaklaştım. Yanaklarım yanmaya başlamıştı. Kendimi geri çekeceğim sırada beni bir anda altına aldı ve kollarından destek alarak üzerimde durdu. "Emrime itaat etmiyor musun sen?" "Yok canım saçmalama," Zorla güldüğümde "Bir daha beni ikiletme," diye tısladı ve "Çabuk öp beni yoksa ben öpersem fena olur." diye ekledi. Yutkunup başımı kaldırdığımda dudaklarını dudaklarıma bastırdı ve başımın yastığa düşmesini sağladı... × × × Mine Köseoğlu ©Tüm Hakları İçi Boş Bal Kavanozumda Saklıdır.

-Tamamlandı- "Ya sonra?" "Sonra... Yağmur olup yağacağım üzerine. Gündüzleri güneş besleyecek beni, geceleri ay. Her dolunayda yanında olacağım." Gözlerim çoktan dolmaya başlamıştı ama ağlamak istemiyordum. Gidiyordu, gidiyordu ve beni hiç sevmemişti. Beni sevdiğini sandım, yanldım. Şimdi ne olacak? Yitirdiğim güvenimi geri kazanamam, şimdi ne olacak? "Peki ya, beni ne kadar sevdin?" × × × Mine Köseoğlu ©Tüm Hakları İçi Boş Bal Kavanozumda Saklıdır.

Bir düşünün; büyünün sihirin ve bunun gibi şeylerin mümkün olduğu, büyülü canavarların olduğu ve çeşitli ırkların oldugu bir dünya. Olaylar işte böyle bir dünyada geçiyor. Ana kahramanımız biraz garip birisi (okuyunca anlarsınız). Bu kahramanımızın bir amacı yok canı ne isterse onu yapan biri. Para: 100 bakır= 1 gümüş 100 gümüş= 1 altın 100 altın= 1. Derece canavar çekirdeği Canavar seviyeleri:(güçsüzden güçlüye) -1. Derece -2.derece -3.derece -4.derece -5.derece -6.derece -7.derece -8.derece -9.derece -Antik canavarlar(karakterimizin babası bu sınıfta) Okul dereceleri: 1 (okul giriş aşaması) 2. 3 4 5 6 7 8 9 (okul mezuniyet sınavı hakkı alanlar) Okuldan mezun olanlar bronzla başlar yalnız okul birinci ve 2.si gümüşle başlar Seviyeler ve aynı güçteki canavarlar Bronz (1.derece canavar) Gümüş (2.derece canavar) Altın (3. ve 4.derece canavar) Mhtril (5.derece canavar) Safir (6.derece canavar) Yakut (7.derece canavar) Zümrüt (8.derece canavar) Elmas (9. ve antik sınıf canavar)

Babası olmayan sadece annesiyle yaşayan ve hayata karşı merakını asla yitirmeyen bir çocuk. Farketmediği özel güçlerini, büyü yapabildiğini vede başka bir boyuta ait olduğunu ögrenen Lucas'ın başına gelenler yalnızca yeni bir okul değil bu büyüleri ve yetenekleri öğrenmesi gerektiğiydi.Tabii onun yetenekleri bizimkisinden farklı yani tamamen doğa üstü... -------------------------------------------- "ÖZELLİKLE HARRY POTTER TARZI HIKAYELERI SEVENLERIN DAHA ÇOK BEGENECEGINE INANIYORUM"

Nasıl pişman olacağınızı sadece sizler belirleyebilirsiniz.. Her zaman bir seçenek daha vardır değil mi? Sonuç belli fakat ilerlediğiniz yolu siz seçeceksiniz. Sonuç ise pişmanlık, Yoldaşlar.. O halde; Bu kapağı okuyup geçtiğinizde, birileri size bahsedince mi pişman olacaksınız? Yoksa! Bu kitabı okuduğunuz zaman, bu zamana kadar okumadığınız için mi pişman olacaksınız?