Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

(Gerçek Bir Hikayeden Alıntıdır) ''Gizli Numara Engelini Kaldır O Telefondan''... ''Bakın notunuzu da aldım ama gerçekten çok iğrenç bir şaka olmaya başladı bu şekilde devam ederseniz durumu polise bildireceğim'' '' Ne oldu gizli numaradan bir haber'mi geldi?''. Sorusuyla durmuştum sahi gizli numara ne olmuştu?

Hani vardır ya hayatımızı değiştiren, duygularımızı yerle bir eden, ya da onu yaşadığımız için ömrümüz boyunca dua ettiğimiz geceler.. İşte evet o.. O gece.. Hayatı boyunca yaşayacağı ilk, tek gecelik ilişkiyi eline yüzüne bulaştıran bir kadın. Saygı ve sevgiye aç bir adam. O gece onları birleştirecek miydi? Yoksa yerle bir mi edecekti? Sahiden onlara bağıra çağıra gelen aşkı engelleyebilecekler miydi?

[Diğer adı : Öğretmenimle evlenmek mi?] Yanlış doğruya dönüşemezdi değil mi? Tüm hayallerime küsmüşken, ufacık bir hatamdan dolayı kötü bir şekilde hayatıma yeniden sızdılar. Onları yaşamak güzel olsa da bir de gerçekler vardı. Tüm kafamı sorularla dolduran can yakıcı gerçekler...

Odaya çıktım hızla ve zaman kazanmak için odanın tuvaletine girip kapıyı kilitledim, gözlerimden sicim gibi yaşlar akıyordu ayaklarım koşmanın yüzünden hem yorulmuş ağrıyordu aynı zaman da korkunun yüzünden de titremeye başlamıştı, bu baş belası saplantılı mafyadan kaçmak zorundaydım, o sırada sert ayak seslerini duyunca nefesimi tuttum kalbim kulaklarımda kütür kütür atıyordu. "Orada olduğunu biliyorum Derin hemen kapıyı aç yoksa kırarak seni oradan çıkarırım" "Lütfen bırak beni gideyim Allah'ın belası rezil herif bırak beni!" "Aç lan kapıyı!" diye bağırdığında korkudan ayağı kalkıp kapıyı açtım, koyu gözleri öfkeden parlıyordu ve ben korkuyla yüzüne bakıyor bacaklarım daha çok titriyordu. "Neden bana bunu yapıyorsun sevdiğim...seni çok seviyorum neden inanmıyorsun bana!" "Seni sevmiyorum! Beni zorla bu evde tutuyorsun üstelik seni sevmediğim halde bunu yüzüne vurduğum halde peşimi bırakmıyorsun ve sen sevmeyipte evlenmek ne demek bilmiyorsun!" "İkimizde sarhoştuk biliyorsun ne yaptığımızı ikimizde bilmiyorduk! Ayrıca seviyorum başka erkeğe ait olman kanıma dokunuyordu anladın mı? Seni burada zorla tutmamın nedeni bu! Benden başka kimseye ait olmana izin veremem kendimden başka kimseye tutsak etmem sen benimsin ve hep öyle olacaksın...beyaz kadar temizsin seni seviyorum" "Işığım olamayacak kadar kirlisin senden nefret ediyorum!" 🌸 Poyraz & Derin Biri karanlık ve acımasız Diğeri masum ve merhametli 🌸 Başlangıç Tarihi : 26 / 04 / 2017 Bitiş Tarihi : 01 / 06 / 2017

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Onur ve Dilara artık mutlu olmayı hak etmiyor mu sizce de? Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

""Her şeyden habersiz 17 yaşında bir kız. Suçsuz ve çok masum. Sadist bir Mafyanın ellerinde. Ona neden böyle davrandıklarını bilmiyor... Mafya ona yaptıkları yüzünden pişman olursa, Damla onu affedecek mi??

Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma gelen mesaj sesiyle rüyalar aleminden kopmak zorunda kaldım. Fakat beni uyandıran mesajı atan bu insan, ailemden ya da arkadaşlarımdan biri değildi. "X KİŞİSİ..." ~ Mizah içinde #2 - 22.03.2017 Mizah içinde #5 - 18.03.2017 Mizah içinde #11 - 13.03.2017