/tamamlandı/ Jeon Jungkook, bir hayalciydi. Gece saat dördü on geçe, insanların yatağına sızar, arkalarında uzanır; saçlarını koklar ve gitmeden önce kulaklarının tam altına ıslak bir öpücük kondururdu. Her gece binlerce yatağa, düşe ve hayale misafir olurdu. Ve binlerce geceden birinde, binlerce yatağın yalnızca birinde, uykusunda uyuyan bir çocuğu peri sandı. Hayaletler sık sık Park Jimin'e aşık olmazdı ama Jeon Jungkook o gece görünmez kalbini Jimin'in yastığının altına iliştirmiş, ve yok olup gitmişti. Şeytanla bir anlaşma yapana dek Park Jimin'in hayalini kurdu. Bu... alışılabilir bir şeydi. Zira Jeon Jungkook bir hayalciydi. Ve bir hayalcinin sahip olması gerekenden çok daha fazlasına sahipti. ヅ //kapaktaki sanat: @-nushanchel (twitter)

"çok seveyim derken, öldüreceğim seni kuşum."

"Bir mezarın içine düştüm, senin avuç içlerin toprak kokarken." 05.02.19/17.07.19

"İşte bu yüzden ellerini öpmek istiyorum, gerçekte nasıl olduğunu bilmediğim, düşlerimde yumuşacık olan o ellerini." 01.05.19/16.02.20 *uyarı: bu kurgu, deprem anına dair travmalar ve deprem sonrası yaşananları içermektedir.

Ona silahımı doğrulttum fakat o bir çiçek uzattı bana. dom'um kapak için teşekkür ederim, ellerini öpüyorum ♥️

Çoktan gittiğini biliyorum ama bazen yemin ederim Rüzgar estiğinde senin sesini duyuyorum 2 Mart 2016 ∞ 12 Mart 2016