Ben kilometrelerin yok sayıldığı aşklara inanmazdım. Kimse canlı kanlı görmediği bir insana 'Seni seviyorum' diyemezdi. Ve tükürdüğünü yalamayı seven ben, yine yanılmıştım. Yazılma tarihi 22 Nisan 2019 - 26 Eylül 2019 25.05&13.08&10.10.2019&24.11.20 Mizah #1 10.06.2019&01.05.2020 Texting #1 08.08&04.10.2019&25.11.2020 Romantizm #1 © Hikayenin tüm hakları saklıdır. ©

Merhaba küçüklüğüm, bu sana en büyük hediyem. Şimdi ben buralarda yokum ama sen her gece o küçük pencereden bakıp bana seslenebilirsin. Bana seslendiğin her zaman bunu duyacağım. Çünkü ben senin kalbindeyim. Unutma, sadece geceleri seslen. Sadece geceleri özle ve sadece geceleri ağla. Sesini kimse duymasın. Hıçkırıklarının içerisinde boğulsan bile, sesin çıkmasın. Çünkü geceler hep acıtır. Acı iyidir küçüğüm. Seni olgunlaştırır. Sandığından farklı bir bedene büründürür seni ama senin ruhun bile duymaz. Kısım kısım değişirsin, bir de bakmışsın ki arada dağlar kadar fark var. Ama yine de sen çok değişme küçüğüm. Hep on iki yaşımdaki belam ol, hep on iki ol... K.S. -SİYAHA ALIŞMAK-

O, uyuşturucu içerek kendini acılarından kurtardığını sanıyordu. Ama yanılıyordu. Yanıldığını o da biliyordu. O, uyuşturucu içerek kendini başka insanlardan soyutluyor, kendini karanlığın dibine çekiyordu. O, kendini kurtaracak, o derin kuyunun dibinden başını yukarı kaldırdığında göreceği ufak ışığı bekliyordu. Her ne kadar umudu olmasada... Ama bir gün tesadüfen başını yukarı kaldırdığında gördüğü ufak ışıkla tekrardan yeşerdi umutları. O küçük ışığın onu kurtaracağına inandı. Gün geçtikçe ışık ona yaklaşmaya başladı. Mutlu olmuştu. Fakat sonradan fark etti ki ışık yaklaştıkça küçülüyordu. Işık yaklaştıkça o, onu kendi karanlığına, kendi dünyasına davet ediyordu istemeden. Işık ise ona olan aşkından sesini çıkaramıyordu. Kapak Tasarımı:yagmurkosee

ZORLA EVLENDİRİLEN TÜM KELEBEKLERE. * Ben Aslı. Okumam gereken yaşta kuzenimle zorla evlendirildim. Siz bu hikâyeyi zevkle okurken, ben acı çekiyorum.

•TAMAMLANDI• Hoşça kal. Seni çok sevdim. Seviyorum. Seveceğim. Ölürken bile, ölünce bile...

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

01.08.17| Mizah#321 25.07.17| Mizah #349 Wattpad'in tuhaf muhabirleri olarak yazarlarımızla röportaj yapmak için buradayız. Bu sorular sayesinde yazarlarımızın bilinmeyen yönlerini ve verecekleri tepkileri öğreneceğiz. Sorularımız kesinlikle klasik olmayıp, oldukça eğlenceli sorulardır. Bir gün sizin de mesaj kutunuzu doldurmamızı istiyorsanız yukarıdaki "OKU" butonuna tıklayıp bizleri ziyaret ederek, varlığınızı haber verebilirsiniz. Esen kalın efenim. Kütüphanenizde bize de yer açmayı unutmayın! Eğer bizlerle röportaj yapmak isterseniz, profilimizde bulunan künyeyi doldurunuz.

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...

Her şey tamam da insanlar neden hep insan olarak kalmıyor? Dur dur bir dakika... Yeniden denemeliyim...