Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Kendi kurduğu iki hayat arasında sıkışmıştı. Gece bir kedi kız gündüz dört göz bir inekti. Aşık olduğu adama Alp'e sırlarını anlatamazken hiç hesapta yokken her şeyini öğrenen başka biri vardı okulun playboyu Tolga. İki hayat arasında kalmışken şimdide iki erkek arasında kalmıştı. Ama asıl sorun daha sonra başlıyordu. Hiç bilmediği bir düşmanı vardı. Ve bu düşman tek bir şey istiyordu. HAYATINI. Kapak için; Elvis_ce ye çok teşekkür ederimmm...

Onların hikayeleri yeşil ve beyazdı. Yeşilin en koyu tonuydu Giray. Beyazın en saf haliydi Mican. Her zaman ölümün kıyısındalar onlar. Ölümlerin yaşandığı iki yer ;hastaneler ve dağlar. Her yaşam mutlu değil, her ölüm hüzün değildir. 10.01.2016: #25 in Romantizm

4. Baskıya girdi! Günnur suskunluğunu bozan bu adama tahammül edemiyordu. Hiç bir insan, hiç bir erkek onu bu kadar zorlamamış, onun sessiz kişiliğine saldırıda bulunmamıştı. Oğuz... Çapkındı, haylazdı, vurdum duymazdı. En beteri ise inatçıydı. Bu günlerde ise tek istediği bu kızın bakışları, ses tonu, iç dünyasıydı. Günnur içindekilerin dökülmesinden hiç bu kadar korkmamıştı. Oğuz ise hayatında ilk kez gördüğü o mercan mavisi, parlak gözlerin neler sakladığını ölesiye merak ediyordu. Bu gizem çözülecek, bu kız konuşacak, bu adam aşık olacak, bu mavi gözler onun olacaktı.

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

"KARAMEL & SARI" Hayatına ellerinin çamuruyla giren, onu oyun arkadaşı, kız kardeşi ilan eden Sarı'sı vardı Ece'nin. Ağabeyi Oğuz sayesinde tanıdığı bu kirli sokak çocuğu, çocukluğunun şövalyesi, gençliğinin ise en büyük imtihanı olacaktı. 15'ine basıp günah defteri açıldığı an, ellerini, gözlerini, tebessümünü bile çekecekti Ece, Ali'den. "Ağabey" demek zorunda olduğu bu genç adam, Ece'nin en korkulu rüyası, en büyük günahıydı. Hiç bir erkek; Ali kadar tehlikeli değildi Ece'nin gözünde. Çünkü Ali haram olamayacak kadar yakın; helal olamayacak kadar uzaktı Ece'ye. (Düzenlenecek)

Eğer bir hata, en sevdiğiniz kişiyi sizden alırsa, ömür boyu o hatadan kaçarsınız; geldiği, doğduğu andan... Melisa da öyle yaptı. Kaçtı, kaçtı... O hata her gece boğazına sarılsa da, kaçmayı başardığında nefes aldığını hissetti. Ama öyle değildi. Nefes almak ve yaşamak arasında farklar vardı; uçurum gibi farklar. O uçurumdan kendini atmak istedi, olmadı. Üzerine gitti. Kaçmak bir çözüm değildi. Ve o rengi, orada yaşadı. 08. 06. 2015. - 19. 01. 2017, yeniden.

3 Milyon okunmayla şimdi yeniden Wattpad'de. ....... Bu Demir yürekli Yusuf ile ürkek yürekli Erva'nın hikayesi. Demir annesi gittiğinden beri Yusuf yanını kaybetmişti. Öfke ve nefret sanki anne karnında kalbine yerleştirilmiş gibi her yanını kuşatmıştı. Kalbi intikam hırsıyla buz kesmişti. Soğuktu artık Demir. Annesi'nin oğlu değildi. Zaten onu yola getirecek, ona doğruyu gösterek anneyede sahip değildi. Şimdi eceline, annesine gidene kadar, onun rahat uyumasına yardım edecekti. Kararmış kalbi daha fazla ne kadar kararabilirdi? Onu bu hale insanlar getirmişti.... *************** Erva; Hayatı seccade ve kalemlerinin arasında gidip gelen tertemiz bir kır çiçeğiydi. Onun gözleri asla tam açılmaz, dünyayı pembe gözlüklerle görmezdi. (UMUT SERİSİ 1) Her ne kadar farkında olmasa da imtihanların en zorunu yaşıyordu. Sabır dolu kalbi hiç bir sıkıntıya isyan etmiyor, mütevazı başı asla hiddetle dikelmiyordu. Tek sırdaşı kağıtları, kalemleri ve kumaşlarıydı... Edep timsaliydi Erva. Bakan gözler ar eder, bir daha bakmaya yürek isterdi. Ama onun kendini kapattığı bir kafesi, prangalarla susturduğu umutları vardı. Umut zehirli bir yılandı. Sinsice yaklaşıp, en acı yerinden vuracaktı Erva'yı. Ama umudun panzehirini bulacaktı genç kız. O gece başına gelecekleri bilse iner miydi o bahçeye?Kurulur muydu her zaman ki salıncağına? Allah bilirdi... Ama Allah onun kaderini çizmişti, Erva'ya da ancak teslim olmak düşerdi. Yazım tarihi: Eylül 2014

Kalp bu sefer derin bir enkazın altında fakat aşk imkansız değil. Hele 'aşk' diye haykıran kalp her şeyi göze almışken! Derin Uysal, geçmişinin prangasını ardında sürükleyen güzel ve alımlı bir doktor. Hayatı iş ile evi arasında geçiyor. Kuzeni Okan ve arkadaşı Nehir'den başka kimsesi yok. Deniz Sezen ise bu rutin hayata pimi çekilmiş bir bomba gibi düşen esas adam. Hem de ne esas adam, şehrin gözde bekarı! Onların aşkı Kayahan'ın şarkısı gibi biraz... 'Bizimkisi bir aşk hikayesi...' * "Ne yalan söyleyeyim her gün sizin gibi bir melek gelip beni kontrol edecekse bu hastanede ömrümün sonuna kadar kalırım." * Bir ömre yayılan aşkın hikayesi.

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.