"Lal bir gece, Sabahsız bir pençenin içinde, Bir oluvermişiz."

Bir kadın özgürlüğünü teslim etmiş. Bir adam, kadını gökyüzünde asılı bulmuş. O gün bugündür, gökyüzü hep özgürlük kokmuş.

"Merhaba, Harrison Pizzeria, nasıl yardımc-" "LOGAN, LOGAN! TAHMİN ET NE OLDU?" "Hanımefendi, Ben Logan değilim, Ben Marv!" "Ha... no hablo inglés." *

“Ne güzel papatyalar; bembeyaz” diye düşündü yatak odasının tek penceresinden bahçeye bakarken Deniz. Belki de aşağı inip biraz toplamalıydı, evine neşe getirebilirlerdi. Topu topu 1 odası, bir kutu mutfağı, bir salonu ve bir banyosu olan evin tüm duvarları nem yüzünden çürümüştü. Yatak odası yırtılmış, bordo duvar kağıtları ile Deniz’in üstüne üstüne geliyordu. Her sabah kalktığında kırık bir aynada akşamdan kalma, mosmor kesilmiş yüzünü görmek onu rahatsız etmeye başlamıştı. Belki de her akşam içmeyi bırakmalıydı artık, böylece salonda bazıları kırılmış, bazıları yarım bırakılmış halde duran bira ve şarap şişeleri de olmazdı. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Uyumaya çalıştı, uyuyamadı. Onu rahatsız eden birşeyin varlığını rahatça hissedebiliyordu Deniz. Burnuna kadar çektiği koyu kahverengi-mor çizgili battaniyeyi hızla üstünden attı ve gözlerini bir kabustan uyanırmışcasına açtı. Sert yatağında hızla doğrulup etrafına baktı. Kırık aynanın altında, siyah bir kazağın arasında sarı kapaklı günlüğünü gördü. İçinde bir rahatlama hissetti, ardından yine bir karamsarlık çöktü üzerine. Devrim geldi aklına, onun kazağıydı günlüğünün üstünde duran kazak. İki gece önceki tartışmadan sonra burada unutmuş olmalıydı. Elini sarı günlüğün üzerinde yavaşça gezdirdi. Kapağını açıp açmamak konusunda kararsızdı. Açtığında karşılaşacağı şey onu korkutuyordu. Bir an için durdu. Derin bir nefes aldı. O, bunu yapabilecek kadar cesurdu.

İntihar, görüp görebileceğiniz en gerçek, dürüst ve acı öz eleştiridir.

Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

"Yerleri değişeceğiz. O kadar zor değil. Küçükken oynadığımız oyunlar gibi. Sadece bu defa idare etmen gereken bir sevgilim var. Tek fark bu." Tüm hakları saklıdır. Bu eser yazarından(@sleepintheatlantis) izin alınmadan herhangi bir yolla kopyalanamaz, çoğaltılamaz, basılamaz, yayımlanamaz. Uyarlaması yapılamaz, değiştirilerek yayınlanamaz. Başlangıç tarihi: Ağustos 2014 Bitiş tarihi: 29 Mart 2015

Bir adam; yüreğinde yalnızlık ve ruhu siyahlara mahkûm... Dünyaya karşı duran ama yüreğine mağlup olan... Her şeye sahip olan bir adam Yusuf Turan Miralı... Bahar kokulu, kırmızı bir kadın yüzünden yitirebilir miydi eşsiz mantığını, şanını, şöhretini, dostunu? Bir kadın; İstanbul kadar kalabalık, İstanbul kadar hüzünlü ve aşk kadar kırmızı... Aza tamah eden, dili aşk şarabını hiç tatmamış, gözlerindeki ırmaklara ruhunu saklayan Hale Soydan... Her şeyin fazlasına sahip gibi görünen, siyahlara bulanmış bir adam yüreğini adayabilir miydi? Farklı yüreklerin, farklı dillerin ve farklı yaşamların ortak notasıydı aşkları. İmkânsızlıkların can bulduğu ateş kadar yakıcı, su kadar duru bir masal... Kocaman bir adamın, ufacık bir kadına muhtaç olması mıydı aşk? Ateş, suya dokunabilir miydi peki? Su, ateşe can verebilir miydi? Ateş ve su birbirlerini tüketmeden bir arada kalabilir miydi? Tüketen, yaralayan, eşsiz melodilerle taçlandırılmış bir ateş kadar yakıcı ve su kadar şeffaf bir aşk... İmkânsız bir aşkla bestelenmiş, duyulmamış bir senfoni... Kırmızı ile siyahın Sessizlik Senfonisi.

Sokaktaki cılız lambadan yansıyan ışık titredi. Hemen sonra sokağın iki ucunda da birer insan belirdi. Sokağı aydınlatmaya çalışan sarı lambaların ışığında küçük kar taneleri seçiliyordu. Pembe montuna sarıldı kız; soğuğu seviyordu, vazgeçemiyordu ondan. Esen sert rüzgâr kurumuş yaprakları havalandırırken ay ışığı genç adamın yeşil gözlerine çarptı. Rüzgârın dağıttığı siyah saçlarıyla yemyeşil gözleri bir bütündü sanki. Siyah montu fazlalık geldi cesur yüreğine; soğuktan korkmadan sigarasından bir nefes daha çekti içine. İki genç birbirine yürümeye başladığı esnada uzaktan bir keman sesi geldi. Arttı kemanın sesi, git gide arttı; onlar birbirlerine yaklaştıkça arttı. Şehrin iki yalnız âşığı ağır adımlarla yürüdü.Genç adam sigarasının onda yarattığı hisse âşıktı, kız soğuğa. Kar taneleri şiddetlendi ve iki genç adımlarını hızlandırdı. Simsiyah sokağı aydınlatan tek lambanın altından geçerken yan yana geldiler, sonra iki yabancı gibi geçip gittiler. Kız bir anlığına adamın yeşil gözlerine baktı, adam sigarasının son nefesini de içine çekti. Yabancılar tanımadı birbirini, yabancılar âşık! Keman ahenkle çalınmaya devam etti... Yabancılar ilk kez bu kadar yakın, yabancılar ilk kez bu kadar sessiz. Kar taneleri şiddetle düştü gökyüzünden, ve yabancıların kaderleri ilk kez birleşti. Kader Oyunu'ndaki iki piyonun hikayesi. © Tüm Hakları Saklıdır. | 29. 11. 2013 | Kapak Tasarım - Damla Üzüm. Tanıtım: http://youtu.be/b3rktiti-6k Fragman Yapım: Beyza Öztürk. WATR Watty '14 En İyi Romance Hikayesi.

Aras genç ve hayalleri olan bir çocuk her zaman yüzündeki arsız gülümseme ile gezer durur.Hayatını asla dışarı vurmayan ve güçlü görünen Aras.YALNIZ Aras DIŞLANMIŞ Aras.... NOT:HİKAYE YAŞANMIŞ OLAYLARDAN ALINTIDIR TÜM TELIF HAKLARI BANA AITTIR