+18, Küfür, Şiddet vardır. Ateş etti kadın, kurşun adamın sol yanını tarumar edip sıyrılarak kadının alnının ortasına yerleşti. ~ Ölüme Yakın Sana Uzak Başlangıç tarihi; 08.05.2019

"Bence sen.. İntikam istiyorsun!" dedim. İtiraz etmedi. Direnmedi. Tek kaşını havaya kaldırdı ve shot bardağını eline alıp tek dikişte bitirdi. İçinde aşkı ve şefkati bulduğum gözleri, artık nefrete ev sahipliği yapıyordu. Bardağı masaya sertçe vurup "Sıra bende." dedi. Olduğu yerden kalkıp birkaç adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı ve usulca yanıma oturdu. Oda kalabalıktı, çok kalabalıktı. Kulağıma eğilip fısıldadı. "Bence sen.. Aylarca.. gözümün içine baka baka.. gerçeği benden sakladın." Nefesi tenimi, cümlesi ruhumdan kalan üç beş parçayı yakıp geçmişti. İçmek istemiyordum. Ama mecburdum. Oyunun kuralı buydu. Doğru tahminde bulunuyorsa içmek zorundaydım ve şu anda doğruyu söylüyordu. Haklıydı. Gerçeği ondan saklamıştım. Ondan, aşka beni tekrar inandıran adamdan hayatının en büyük gerçeğini saklamıştım. Önümdeki shot bardağını işaret parmağı ile yavaşça bana doğru sürükledi. "İç." Gözümden süzülen damlayı elimin tersi ile sildim. İçmek istemiyordum. "Gencay, lütfen." Kulağımın dibindeki nefesi alev aldı ve öfkeyle kükredi. "Sana.. İÇ dedim.. Esila!" Dediğini yaptım. Islanan yanaklarımın arkasına gizlenip bardaktakini tek dikişte içtim. Bu sadece onu değil, beni de mahveden bir gerçekti. Ve ikimiz de bu gerçeğin altında ezilip çürümeye mahkum edilmiştik.

Hayat herkese adil davranmaz . Bazıları hayatlarını yaşayabilmek için çalışmak zorundayken Bazıları ise ağzında gümüş kaşıkla doğacak kadar şanslıdır . Herkes eşittir bu hayatta ama bazıları daha eşit . Birbirleriyle karşılaşma ihtimalleri bile olmayan iki insanın bir diğeri olmadan eksik kaldığı bir hikaye .

Kendi halinde bir kız İlknur. Sade, farklı düşünceleri var. Hayat bir maraton ona göre. Ve yaşamak gerek çoğu zaman. Gereksiz şeylerle geçirmiyor ömrünü. Gereksiz şeylere itimat edenleri de pek sevmiyor. Ama bir serseri kendini İlknur'un hayatına zorla sokup, genç kızın baktığı her yerde bitmeye başlayınca kaçıyor İlknur. Onun gülüşü, onun tatlılığından kaçıyor. Bir türlü kabul etmiyor O'nu.. Ve yıllar geçiyor aradan. O'nun boşluğu büyük bir yara oluyor İlknur'da. Çıkıp gelse, boynuna sarılacak. Ve O, çıkıp geliyor. İlknur kaçamıyor, kaçmıyor bu sefer. Alıyor O'nu...gönlünün en derinine saklıyor.

Aşıktı toprak gözlüsü. Güzel gözleri, aşık olduğu kişiyi görünce ışıl ışıl parlardı. Bakmaya, tutmaya kıyamadığı o erkeksi, güçlü, sıcak elleri başka bir kızın elini tutardı. Canı yanardı o zaman genç kızın. Canından bile çok sevdiği toprak gözlüsü, başka bir kızın elini tutarken, nasıl canı yanmasındı ki? Her şeyini bilirdi Aslı, O'nun. Neyi sever, neye kızar, çayına kaç şeker atar, kahvesini nasıl içer, en çok hangi kitabı sever, neyi ister ..hepsini bilirdi. Mehmet'in kendisinden bile daha yakındı Aslı, O'na. Bebeklikleri, çocuklukları, gençlikleri birdi onların. Kalpleri birdi. Ama Aslı, seviyordu işte çocukluk arkadaşını. Çok seviyordu hem de. İçi gidiyordu Mehmet'ine bakarken. Mehmet ona dostça sarılıp, öperken içi gidiyordu genç kızın. Titriyordu elleri, eriyordu kalbi. Öyle güzel bakardı ki Mehmet kendisine...toprak gözlerini öyle güzel gezdirirdi ki Aslı'nın üzerinde. Bir de tatlı tatlı gülümserdi ya hani! İşte Aslı, kaybederdi kendini. Mehmet'i onu sevse, onu görse, onu bilse, onu öpse, onun elini tutsa olmaz mıydı? Ne gerek vardı yabancı ellere? Onun için titreyen, onun tenine değecek olmanın heyecanıyla terleyen kendi elleri dururken, neden başka bir kızın elini tutardı ki Mehmet? Kalbi onun için delicesine çarparken, nasıl da fark etmezdi bunu genç adam? Peki ya Mehmet? Horoz ibiğini(Öyle derdi Aslı'sına Mehmet) paylaşabilir miydi kimseyle? Fark etmeden içine yerleşen o tarifi mümkün olmayan duygularla nasıl baş edebilirdi? --- Aslı ve Mehmet, Nefretten Gelen Aşk(NGA) hikayesindeki Elif ile Ali ve Kenan ile Hayal'in çocuklarıdır. Bu hikaye NGA'nın devam hikayesidir. NGA'daki Aslı ve Mehmet kısımlarını okumak için son bölüm ve özel bölümlere bakın. Hadi, başlayalım.

Komik, kendi halinde dişli bir kadın karakter! Koca mavi gözü ve 'Deli Feride' lakabıyla gerçekten de sevilesi. Minyon, maskot bir dişi! Feride! Disiplin adamı, karizma, kendinden hiç taviz vermeyen ama gizli bir romantik olan adam! İsmi gibi kendisi de faziletli, olgun. Zihin gücü yüksek, kültür zengini ...yürüyen bir afet! Bera! Feride kendini pek beğenmiyor! "Güzel değilim." Papağan gibi tekrarlayıp duruyor dili. Güzel olup olmadığı kimin umrunda ki? Bu ikisi normal bir şekilde girmiyorlar birbirlerinin hayatına. Biri diğerinin kapısını çalmıyor. Ya da bir yerde çarpışmıyorlar. Ya da gözgöze gelip o gözlerde tutuklu kalmıyorlar. Birbirlerini görmeden, seslerini duymadan kapılıyorlar birbirlerine. İlk anda hem de! Tesadüf dediğimiz şey nedir ki? Bir arkadaş sitesinde başlıyor hikayeleri. Kaptırıyorlar kendilerini. Sonra sahne değişiveriyor birden! Feride, bir mesaj uzağında olan adamı karşısında kanlı canlı buluveriyor! Bera, O'nun mesajlaştığı Feride olduğundan habersiz! Feride de bir türlü söylemeye cesaret edemiyor! Ve hikaye asıl şimdi başlıyor.