Bir tarafta yalnızlığın içinde kalabalığı bulmaya çalışan, babası olduğu halde babasızlığı öğrenen, hayatın ona bahşettiği kötülüğe mahrum kalmış kızın bir olaydan sonra umut bahçesindeki tohumlarının fidanlandığını gören: Devrim Beyoğlu... Öz babasının hayatta olduğunu bile bilmiyorken, üvey babasının para ile nefret arasındaki bağda mahkûmlanmış; annesinin, üvey babasının cazibesi ve zenginliği ile gözlerinin kör olduğunu, göz göre göre kabullenmeye çalışmış, sırtından bıçaklanıp tam ayağa kalkacağı an babasının hayatta olduğunu öğrendiğinde tekrardan yıkılan bir kız... Diğer tarafta 'sadist' yapılı, küçükken vücuduna yapılan işkenceler yüzünden insanlardan iğrenmiş, her iyi insanın altında 'elbette kötü bir niyet' vardır düşüncesi ile dış Dünya ile bağlantısını kesmiş, annesinin bir fahişe olduğundan başka bir bilgisi yokken, babasının küçükken ona yaptığı vahşetce işkencelerin bir yetimhane duvarlarında son bulduğu, geçmişte yaşadığı acıları masum insanlara yansıtarak yanlış yolun yanlış adamı... Erez Tunçoğlu... Ayakta kalmak kolaydır, önemli olan kimin seni ayakta tuttuğudur. Başlangıç - 05.11.2016

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."