"Hiçbir ölümlü, seni benden alabilecek kadar kudretli değil." Etrafa korku saçan gizemli bir adamın rüyasına giren ve rüyasında ona sığınan bir kıza olan sonsuz sadakati Dünya'dan bağımsız bir yer olan Açelya'daki dengeleri altüst etmek için güzel, güçlü bir nedendir. Duru Deniz'in Açelya'ya geldiği günden beri yaşadığı hayal kırıklıklarını, psikolojiyi ve etrafında gelişen şaşırtıcı olayları anlatan hikaye, kulağa tuhaf gelebilecek olayların gerçekleştiği bir yerde, Açelya'da geçmektedir. Çınar Kızılkaya, Duru Deniz'in aklında yer etmek, düşlerine girmek için aşkı Duru'ya anlatmaktan çekinmeyen bir adamdır ve bu onun en belirgin özelliklerinden biridir. Fakat diğer belirgin özellikleri o kadar da kulağa hoş gelmemektedir. •ZeynepFerhan -Kopyalanamaz, benzeri oluşturulamaz. Aksi takdirde ilgili yerlere başvurulacaktır. 18.09.2016 Gizem/Gerilim içinde 1. (Teşekkürlerin en güzeline layıksınız!) ~• Mücadele Serisi 1 •~

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Hayatım boyunca öldürmek için yetiştirildim... Bunun normal olduğu öğretildi bana.... Ama şimdi bir ölü yerine, bir canlıya sokulmamı istiyorlar... Hemde karanlığın en güçlü liderlerinden birinin içine... Korkması gerekenler onlar... Sonuçta dünyada nam salmış, tek canlı cellat, yani "Ölüm Meleği" benim... Peki neden asıl korkanın ben olduğumu hissediyorum... "Ruhumun insanlık adına verdiği savaşı sen kazandın..." Ateş Dinçer... Ölüm Meleğini öldürebilen tek güç... Bana ruhumu geri veren tek gerçek... "Ölüm Meleği..." bu kitaba başlarken, sadece hayal ettim ve sonuç hayallerimin ötesinde bir mutluluk... Teşekkür ederim...

görmediğiniz bir şeye aşık olabilir misiniz? belki bir sese. saçmalama dediğinizi duyar gibiyim. inanın saçmalamıyorum ben oldum. hemde deliler gibi görmediğim ama duyduğum bir fısıltıya aşık oldum. ama o beni kendine aşık edip birden ortalardan kayboldu. kozanın içindeki tırtıl bir sesle kelebeğe dönüşmüş hayatına giren şairane sesle olabildiğince sevinçle kanat çırpmıştı ama ses gidince kelebek sessizlikle yere çakılmış ve kanatları zarar görmüştü belki bir daha uçamayacaktı....(asya) bir insan bir kez gördüğü birine aşık olabilir miydi? ben olmuştum. peki aşık olduğunda nelerden vazgeçmeye hazırsın. adın tahtın geleceğin sesin ben hepsinden vazgeçmiştim onun için. yüz yıllık suskunluk dönemim bitmiş o bana gelmişti. ve benim ona gidişim her şeyi mahfedebilirdi peki bu benim umurumda mıydı? tabi ki hayır. ben son cellat, karım olan son kahini almak için geldim. ama karşımdaki kızın karım olduğundan da son kahin olduğundan da haberi yok....(ılgaz) 11 şubat 2016. wattpad dijital ortama katılmıştır.

"Onların hikayesinde beyaz, boyunlarına asılmış bir idam ipiydi. Siyah ise kimsesiz, küçük bir çocuk." Bu hikaye okumaya değer bulan herkese adanmıştır.

Yağmur, ülke çapında meşhur olan o bloga sonunda bakmaya karar verdiğinde, hayatının tamamen değişeceğinden habersizdir. Blogun sahibi, sadece bir kez görüp aşık olduğu kızla alakalı her gün bir tane gönderi paylaşmaktadır. Üç yüz altmış beşinci gönderinin ardından blogu tamamen sileceğini iddia eden gencin ne aşkına ne de o meşhur blogu sileceğine inanan Yağmur, paylaşılan ilk gönderide kendisinin tam iki yüz kırk altı gün önce, bir kafede gizlice çekilmiş fotoğrafıyla karşılaşır. Yeterince karmaşık olan hayatına, içinde isimsiz notların bulunduğu matruşkaların da katılmasıyla birlikte bu takıntılı aşkın karanlık yönüyle tanışır. Gizem çözülene dek Yağmur ve sevdikleri için artık gelecek günler güvenli olmayacaktır.

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

HİKAYE KİTAP OLACAĞI İÇİN YAYINDAN KALDIRILDI. Kadın acıya inanıyordu. İnsan dünyaya acıyla geliyordu ve acıyla göçüp gidiyordu. Bir annenin acı dolu feryadının ardından dünyaya gelen bebek hayatı boyunca değişik acılar ve sevinçler yaşayarak acı dolu bir nefes bırakıp göçüp gidiyordu dünyadan. Zamanla acının dünyada yaşanması zorunlu olan bir his olduğunu kabullendi. Bunu kabullendikten sonra acının iyileştirici gücü olduğunu keşfetti. Bir yaraya tuz bastığında canının yandığını ama ardından hemen kabuk bağladığını öğrendi. Kadın için acı ihtiyaçtı. İyileşmek için, unutmak için ödenmesi gereken küçücük bir bedeldi ve adam acıtmaya gönüllüydü. ''Canın yandıkça var olduğunu hisseder, var olduğunu hissettikçe güçlenirsin.'' 09.07.2017 Tarihinde yayımlanmaya başlamıştır.

#2 +18 şiddet içerir Karanlık hüküm sürer ruhunu kaybetmiş bedenlerde. Bakanlar onları güçlü sanırlar. Hasta bedenlerdir onlar. Ruhları kayıptır. Acı çekmeye alışmak kolay bir duygu mu sanılır? Acı ile yaşamak zevklimi geliyor sana? Yere düşünce kırılan kolun açısını bağırarak dindiremezsin. Bir trafik kazası geçirirsin ve annen baban oracıkta gözlerinin önünde ölü verir. Sen kırılan boynunun acısı ile onlara bakar ve kendi acını unutursun. Yedi yaşında bir çoçuksundur ama artık büyümüşsündür. Kayıp ruhlar acıların keyif verdiği bir hayatı ideme ettirmez. Acılar ile yaşamayı emreder sana. Başlayacağınız bu kitap bağımlılık yapabilir. Aşırı merek ve heyecana yol açabilir. Büyük ihtimal kitaba başladığınızda vaktiniz varsa bitirmeden elinizden bırakamayacaksınız. Yani uykusuzluğa yol açabilir. "İddialı konuşuyorsun yazar" diyenler, okumayı bitirdikten sonra "yeni bölüm gelsin bir an önce" de diyeceksiniz