Dünya küçüktü... Hayallerimizi, umutlarımızı sığdırabileceğimizden çok daha küçük... Bu yetmezmiş gibi bir de, ömürler uzundu... Çok da lazımmış gibi yaşıyor ,yaşadıkça yoruluyor ve kainatın rutin karmaşasında sürükleniyorduk. Ben de bu düzenin bir parçası, milyarlarca dizi arasında bir küçük noktaydım... Tâ ki O'nu görene kadar... Bir küçük papatya, kasımpatı belki, ya da menekşe.... Ne bileyim bir deli orman belki de, kafam çok karışık şu ara... Zihnim allak bullak... İçimde bir yer, daha önce hiç farkına varmadığım bir yer, sekiz nokta beş şiddetinde sarsılıyor, sarsıldıkça içimden bambaşka benler klonlanıyor, hiçbiri de bir diğerini tanımıyordu... Değişiyordum: Hiç olmadığım birine, bir şaşkına, hatta şapşaşkına dönüşüyordum... Bu ben değildim biliyordum, ama kendime de engel olamıyordum... @Tüm hakları saklıdır. Aynısının ya da bir benzerinin (taklidinin) yapılması durumunda yasal süreç başlayacaktır!..

Bir çığlık duyuldu... Sadece bir çığlık... Öyle ki, bir çığlık geceyi bölmüş, etkisi yıllara bölünmüş, esir ruhlar azap içinde özgürlüğe sürülmüştü... Ölmüştü.. Bir çığlığa sığdırmıştı o koskoca ömrünü... Kendisini bekleyen o haşyetli akıbete ennihayet o da teslim olmuştu... Onlar mı? Onlar hürdü şimdi.. Kafesten salınmış bir kuş kadar hür... Azapta ama hür... Acı içinde ama hür.. Bir Bağ Büyü Bozum Ayini'ne kadar yarı esir, yarı hür... Vakit daralmaya, yarı hür ruhlar, şeytanın ordusuna yönelmeye başlamıştı çoktan... Dardı vakit, ayin ise muhâtaralı olacaktı... Peki bu ayin için kimdi seçilmiş olan?.. @Tüm hakları saklıdır. Aynısının ya da bir benzerinin (taklidinin) yapılması durumunda yasal süreç başlayacaktır!..