Acımasız bir katilin dolaştığını bildiğiniz bir ormanda kaç gün kalabilirsiniz? Bir grup arkadaşın yaşam mücadelesine tanık olacaksınız. Daha ilk bölümden sizleri etkisi altına alan, acımasızca cinayetlerin işlendiği bu gerilim kitabına bayılacaksımız.

Bütün planlar tıkırında ilerliyordu bu zor çetin hayatta.... Ta ki planları bozan kaba sert bir adam gelene kadar .... _-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_ -Ecrin hadi" dedi Abim sesini çıkarmadı biraz düşündü sonra bana yaklaştı. Az önce sıktığı kolumun tam tersi diğer kolumu tuttu. Kulağıma diğer ses tonun aksi olan şevkatle fısıldadı: -Yanlış yapıyorsun abicim bana çıkış yolu bırakmıyorsun. Şimdi git ama dikkatli ol "dedi kolumu bıraktı yüzüme bile bakmadan uzaklaştı... sanki baksa daha çok şey anlatıcaktı...

(19. bölüm sonuna kadar düzenlendi.) Hakîkate, İslâm'a dâir doğru, güzel olan ne yazıldıysa yüce Allah'a; yanlış, kusurlu, çirkin ne yazıldıysa da nefsime âittir.

Onlar En çok aşkın sevgisine muhtaçtı. Yıllar önce kıvılcım olmuştu zaten aralarında. Birbirini kaybeden ve bulmaya hiç çaba sarf etmeyen iki insandı onlar. Peki onları bir araya getirmeye çalışan kadroya ne demeli? Aşkı için kardeşi gibi gördüğü Derin'i yakın kankası Demirle bir araya getirme çabası ve ona yardım edenlerin hikayesini okumaya ne Dersiniz?

Sesler aradık sesler içinde,  Cümleler aradık cümleler içinde, Hep aradık... Bir uzun yolculukla başladık aramaya, Kalbin şehirlerine uğradık. Buharada AŞKI,  Saraybosna'da SEVDAYI,  İstanbul'da GÜZELLİĞİ, Medine'de SEVGİLİYİ, Mekke'de BALLARIN BALINI bulduk. Hep aradık... Dedik ki, Bulunmaz aramakla, Amma ki bulanlardır arayanlar, Gönülden gönüle bir yol varmış bildik Bildik bir elden tutmanın kıymetini. Bir babanın şefkatini,  Bir köyün güzelliğini, Hep aradık... İyiliğe, güzelliğe, aşka muhabbete çıktı yolumuz Şimdi HUZURDAYIZ... HUZURUNUZDAYIZ...

"Mezarlığa doğru attığım her bir adımda bacaklarım daha da titriyordu. Ayaklarım hâlâ çıplaktı, ama bu durum umurumda bile değildi. Birkaç dakika sonra mezarlığın içine girmiş bata çıka yoğun bir toprak katmanının üzerinde yürüyordum. O sırada, mezarlığın demir kapısı iki koldan usul usul açılıp kapanmaya başladı. Hareket ettikçe acı çekercesine gıcırdıyordu. Sonra aniden büyük bir gürültüyle kapandı. Korkudan beynim zonkluyordu. Ama kendimi toplamalı ve yapmam gerekeni yapmalıydım. O esnada ayak bileklerimde hissettiğim soğuk bir el, her şeyin sonunun geldiğine işaretti." Dört astronomi öğrencisi İstanbul'dan Harran'a giderken, terk edilmiş virane bir evde başlarına geleceklerden habersizdir... Seneler önce bu evde ve karşısındaki lanetli mezarlıkta yaşanan korkunç olayları ancak evdeki çekmecede buldukları gizemli bir defterde yazılanları okuyarak öğrenirler. Böylece kendilerini geçmişte saklı kalmış bir kâbusun da içinde bulacaklardır. Onlar için artık tek bir kurtuluş yolu vardır; Kefensizler Mezarlığı'nın sakinleriyle yüzleşmek... Kitabımızı Temin Edebileceğiniz Bazı Mecralar; D&R http://www.dr.com.tr/Kitap/Kefensizler-Mezarligi/Kayahan-Demir/Edebiyat/Roman/Korku-Gerilim/urunno=0000000718812 KİTAPYURDU http://www.kitapyurdu.com/kitap/kefensizler-mezarligi/406618.html&path=1_128_129 İDEFİX http://www.idefix.com/Kitap/Kefensizler-Mezarligi/Kayahan-Demir/Edebiyat/Roman/Korku-Gerilim/urunno=0000000718812

Bir insan sair olmak icin sever mi? Her sorunun cevabı sen; Her şarkıda sen; Her yağmur sen diye damlar; Her açan güneş senle batar.

Kırmızı, akışkan, yoğun, şehvetli, huzur, KAN. Keskin koku genç kızın burnunu doldururken, nefes alış verişi her zamanki dengesinden kopuktu. Bakışları boş ve yayvandı. Çatlamış dudakları çarpık bir gülümseme ile aralandı. Kan, yavaşça kolundan aşağı süzülürken acının davetini çoktan kabul etmişti. Her hücresinde hissediyordu. Gözyaşları ona ihanet edercesine akarken kısık bir gülümseme ile gözlerini kapattı ve sadece kolundan vücuduna giden acı dolu elektriğin tadını çıkardı. Yağmur, gözyaşlarına eşlik ederken aynı zamanda akan kanına karışırcasına çiselemeye devam ediyordu. Oturduğu toprak yoldaki her şey -kendiside dâhil- ıslaktı. Bakışları çevreyi tararken jileti kolundan çekip avuç içine hapsetti. Acı, genç kıza gözlerini sıkıca kapatmasını emrederken o inatla açık tutup yaşların daha da acı vererek boğazını yakmasına izin verdi. Jiletin bulunduğu elini açtığında kahverengi gözlerini avucuna sabitledi. Ruhunun somut hali paramparça, harap bir halde karşısında duruyordu. Jileti toprağın altına gömdükten sonra dizlerini kendisine doğru çekerek başını dizlerine koydu ve anın tadını çıkarmaya başladı. Soğuğun ve acının birleştiği o mükemmel noktada tek yaptığı; içindeki savaşı dışa yansıtmayarak oturmaktı. Genç kız; yağmuru, yağmurun beraberinde getirdiği toprak ve çimen kokusunu, kanına karışan küçük su damlacıklarını seviyordu. Şu an için çığlık yoktu, bağırmak, isyan etmek yoktu. Sadece sessiz bir acı vardı. Aile, aşk, okul, dersler, kariyer planlaması ve geriye kalan tüm dünyevi saçmalıklar. Hiçbiri acı kadar gerçekçi gelmiyordu. O acıya muhtaçtı. Acıyı kabullenmiş ve hatta sahiplenmişti.

Açıklama yazmaya gerek yok yükleyin okuyun ve görün

Kelimelerin aslında tahsisli ruhkurtaranlar olduğunu bilir miydiniz? Haydi, çekinmeyin, sorumun üzerine hissetmekten bir an olsun korkmadan düşünün. Gözlerinizi kapatın, boyutlarla inatlaşırmış gibi algınızın sınırlarını zorlayın, gerçeklikten hayale sanki özgürlüğünüzün peşinden gidiyormuşçasına koşun. Hâlâ bir ipucu mu istiyorsunuz? Yoksa benim gibi fazla suskun kalıp ruhunuz mu hamladı sizin de? Pekâlâ... İdman zamanı! Aklınızı bir süreliğine susturun, hecelere bürünmüş onca değerli nefes yüreğinizi okşarken ardında miras bıraktığı yankıları duyabiliyor musunuz? Ruhunuza tohum misali yuvarlanıp orada yeşillenen sözlerin elinden tutun. Gözlerinizi yaşartan o fısıltılar tekrar sızlatsın gönüllerinizi... Belki çocuğunuz, ilk kez "Anne!" diyerek tombul ellerini uzattı size; belki babanız "Seninle gurur duyuyorum," diye sırtınızı sıvazlıyordu ya da belki de sevdiğinizin dudaklarından çıkmıştı bir "Sensiz yaşayamam..." Tanıdık geldi, değil mi?