Benim için bir hayal oldun artık, kurmaktan hiç vazgeçmeyeceğim... Sen yalnız değilsin, ben ve kitabı okuyanlar artık seninle olacak... Yaralarımı yarma artık, ben bittim tükendim. Müsaade et iyileşmeme ne olur, dayanacak gücüm de kalmadı. Nedir bu benden aldığın intikam. Sevgim mi ağır geldi sana, fazla mı değer verdim. İzin ver biraz yaşayayım, nefes almama izin ver. Biraz daha ölmeyeyim olur mu? Susma sende. Cevap ver sesinle şenlensin kulaklarım. Yakımda dur derin nefes al, yakınımda ver nefesini de, tenime değsin sıcak soluğun. (Merhaba. Şu an tanıtımı okudun. Kitabın içindeyse sen olacaksın. Nasıl? Der gibi devam ediyorsun okumaya. Sen işte, sen neysen, neler hissediyorsan senide yazacağım. Herkes okuyup artık seni anlayabilecek. Sen yalnız değilsin, ben ve bu kitabı okuyanlar seninle olacak.)

Merhaba kimsenin haberi olmadığı üyelerinin birer kimliksiz olduğu suç örgütüne Çöplüğe Hoş Geldiniz. Kimliksizler den biri ama aslında Kralın ( Çöplüğün Kurucusu) kızı olan Nil'in çevresinde dönen olaylar zinciri sizi bekliyor. Step sayesinde Çöplüğe katılan Nil'in ilk amacı annesinin intikamını almaktı fakat hiçbir şey beklediği gibi gitmedi. Annesinin intikamını almak için girdiği Çöplük de yaşadıklarından sonra yeni bir amacı daha vardı. Çöplüğü yok etmek. Amacını gerçekleştirmek için her şeyi göze almışken onu kendi çıkarlarına göre yönlendirmek isteyen Patron (Arda)'nın da farklı planları vardı. Herkesin kendi çıkarlarına göre birbirini yönlendirdiği ve arkasından iş çevirdiği arı kovanını merak ediyor musun? O zaman Oku :)

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

O kadar gerçeklerle yaşıyorum ki; yalanlara muhtacım. O kadar çok ağladım ki sensizlikte; şimdi seninle mutlu olmalıyım. Ben bıraktığın gibiyim be sevdam... Sen benim en çocuksu halimsin. Gülmeyi öğretensin. Çok şey yaşayıp çok şeyden vazgeçtim. AMA senden nasıl vazgeçiyim be kadın. Saçlarını ne güzel dökmüşsün omuzlarına. Gözlerinse rakip olmuş geceyi aydınlatan ay'a. Hele o kokun, kıskanmadı mı hiç seni güller? Rüzgar her santimine dokunmak için sarmadı mı bedenini? Arkana dön de bir bak yarim; geçtiğin yerler de mutluluklar filizlenmedi mi? Güneşin batışını izledin mi hiç? Seni hasretle geceye emanet etmedi mi? Ay'ı, yıldızları izledin mi hiç? Geceye gelişine sevinmediler mi? Kışın kar taneleri nazikçe tenine değip, ürkütmeden vücudunda süzülme dimi? GÜLÜŞÜN ASLINDA BİRAZ BAHSETMEK İSTEDİĞİM... GÜLÜŞÜN; Sonbaharda dökülen yaprak, baharda açan çiçek, yazda esen rüzgar, kışın umutlandıran güneş. Yağmurun toprağa değmesi, çiçek açan açan ağacın nazikçe süzülmesi. Camın önünde ötüşen kuşlar. Gökte ki MAVİ, gecede ki SİYAH. Gelinliğin beyazı kadar umut dolu, kefenin beyazı kadar sakin. GÜLÜŞÜN DİYORUM SANA YÂR... Karnımda kelebekler uçurtan, geceleriyse hayaller kurduran. Anlatıyorum işte, bu benim LEYA'M... LEYA'M; Mecnun olup dağlarda gezdiren. Ateş olup kalbimi kül eden. Aşk mı bu hissettiğim, yoksa sevda mı? Aşk kalpte, sevda tüm bedende. Hediye o bana Allah'tan... O hapishane, bende onda hapis... Ne onda kalabiliyorum, ne de ondan gidebiliyorum... ERKEKLER AĞLAMAZ, AĞLARSA; Ya yâri gitmiştir, ya da yarası tazelenmiştir. Yârime kavuşmuşken neden ağlar bu gözlerim?... Varlığı sevinç, yokluğu hüzün ve ölüm yarim... Seninle var oldum. Seninle öleceğim... Sen hep gül yarim. Mevsimler sensin, geceler sensin, güller sensin... Sen bir tek SENSİN. Bendeyse HERŞEYSİN... (Buyurun kitabıma.

Tenim göz yaşlarıyla sırılsıklam oldu.Çenesinden veda ederek ayrılan her gözyaşı, göğüslerimin arasından süzülüyor. Yavaşça omuzlarından tutup bedenini vücudumdan ayırdım. Buğulu gözleri ve nemli kirpikleri güzelliğine güzellik katmıştı. İki elimle yanaklarından tuttum ve hafif tebessümle alnına küçük bir buse koydum. Dudaklarım tenine değdiğinde sanki sanki alev almıştı. Belime doladığı kollarını alıp yanaklarında duran ellerimi tuttu. Ona baktım uzunca. Öyle bir haldeydik ki ikimizin dilide mühürlüydü sanki, anlatacak onca şey olmasına rağmen sessizce birbirimize bakıyorduk. Dudaklarım kurumuştu, hafifçe ıslatıp kulağına zar zor fısıldadım. -Seni çok aradım ama bulamadım. Gözlerinde dünyamı saklayan kadın. Geç geldin ama hoş geldin. Bana o kadar manalı bakıyordu ki kaybolmuş gibi hissediyordum. Herkesin bize baktığını bile fark edemedim. Gözlerime baktı ve zorla dudaklarını açıp bir kaç cümlede o fısıldadı yüzüme doğru. -Seni hep merak ettim. Aradım ama bulamadım. O kadar özlemiştim ki seni. Her esen rüzgara ben senin adını fısıldadım. dedi Nefesim ritmini kaybetmişti, kalbimse fazla hızlıydı. Ellerimle bedenini sardım. Oda kollarını sıkıca belime doladı ısısını, tenini, özlemini hatta avuçlarında ki çizgilerini bile hissedebiliyordum. İkimizinde gözlerinden düşen yaşlar vardı, belki yılların özlemi gizliydi onlarda belkide kavuşmanın huzuru. Ve son cümleyi ben kurdum. -HASRETİNLE ERİDİM AMA VUSLATIN İÇİN ÖLMEDİM. GÜZEL KADIN TEKRAR HOŞ GELDİN...