"Βοηθ-θεια..." ξεστομισα τραυλιζοντας, επιτρεποντας σε μια πληθωρα δακρυων να πλημμυρισουν το προσωπο μου. "Σ-σε... παρακαλω..." Τα ματια μου εψαχναν απεγνωσμενα για καποιο ειδος συμπονιας μεσα στα δικα του. Δεν γινοταν να μην με λυπαται, παντα προσφεροταν ανιδιοτελως να με βοηθησει, οσο ασχημα κι αν του φαιρομουν. Δεν γινοταν να ηταν ψεματα ολα οσα ειχε κανει. Σωστα; Κουνησε το κεφαλι του γελωντας. "Χαζη." εγειρε ακομα περισσοτερο πανω απ'το προσωπο μου, τοσο που τα βλεφαρα μου εκλεισαν αυτοματα περιμενοντας. "Κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει απο εδω και περα. Κανεις." Highest; #1 in vampire