Uśmiechnięty, wesoły, normalny nastolatek, bez problemów... w wiecznie za dużej bluzie z długimi rękawami, głodzący się, nazywający żyletkę swoją przyjaciółką. Ale uśmiecha się, czyli szczęśliwy? Noah bardzo dobrze potrafi ukryć krwawiące serce sztucznym uśmiechem na twarzy. Potrafi robić to tak dobrze, że nikt nie zauważa zmian w jego zachowaniu. Nikt do czasu, aż Luke, król szkoły, zaczyna się nim interesować. Czy pozna prawdę? Pomoże blondynowi zanim będzie za późno? I część trylogii. Część II - don't leave me Część III - you left me Opowiadanie pisana na kompletnym spontanie, bez żadnego pomysłu i paringów (typu larry etc.)o tematyce homoseksualnej, mogą się pojawić elementy +18 lub sceny wywyołujące cukrzyce i wymioty, wulgarne słownictwo lub takie, od którego momentalnie dostaje się laga mózgu. Może to będzie trochę chamskie, ale nie lubisz, nie czytaj.

Gdy nie jesteś zbyt towarzyską osobą, a potrzebujesz kontaktu z innymi posuwasz się do ostateczności. Uciekasz się do znajomości w internecie. Okładka by: @_lazysloth_

Mieliście kiedyś takie wrażenie, że będąc samemu, czujecie obecność innej osoby? Czujecie jej wzrok na sobie, czasem jej dotyk, widzicie ślady jakie pozostawia? No ja właśnie mam coś takiego, nawet teraz, pisząc to, czuję dotyk na ramieniu tejże osoby... to nie są głupie żarty, moje wymysły, moja wyobraźnia, to dzieje się naprawdę, w tej właśnie chwili...

Sebastian to 17-letni chłopak, który żyje w ciągłym strachu przed ojcem, jedyną osobą w rodzinie, którą ma. Mieszka na osiedlu, które należy do najbiedniejszych w mieście. Żeby nie myśleć o wszystkim co złe, spędza czas na grze w koszykówkę. Jednak po rewanżowym meczu z drużyną z bogatego osiedla w jego życiu pojawia się szansa na zmianę wszystkiego o 180 stopni. Nie jest to jednak łatwe i niesie za sobą wiele wyrzeczeń i trudności, a także wymaga poznania samego siebie. *** "Gdybym kiedyś usłyszał, że moje życie zmieni się diametralnie, że nie będę cały czas chodził z etykietą „chłopaka z patologii", że wyjdę na ludzi i będę robił to, co lubię, nie będąc pod wpływem innych, ciesząc się życiem, spędzając czas z najlepszymi przyjaciółmi, studiując, pracując i po prostu będąc szczęśliwy, wyśmiałbym osobę, która mi to mówi. Ale tak się stało, że to właśnie ja jestem tą osobą. Osobą, która mówi, że jestem szczęśliwy. Osobą, która ma rację."

Janek od zawsze uwielbiał skrzypce. Czuł, że między nim a tym instrumentem jest szczególna więź, której nie jest w stanie rozerwać nic - nawet demony przeszłości, które osaczają go wszędzie i sprawiają, że nie może o nich zapomnieć. Mury, które wybudował wokół siebie, nie pozwalają nikomu dostać się do jego małego świata - tego świata ze skrzypcami, muzyką klasyczną i rozgwieżdżonym niebem widzianym przez okno. I na pewno nie spodziewał się, ile jest w stanie zmienić pewien blondyn ze skrzypcami na ramieniu, który pewnego dnia pojawił się w oknie naprzeciwko. Opowiadanie jest odpowiedzią na akcję pn. „Kolorowe słowa" z inicjatywy grupy Piórowładni (@Piorowladni) na Facebooku (https://www.facebook.com/groups/685946204908306/)

Nathaniel jest niewidomy, jego rodzice to zabiegani ludzie często wyjeżdżający na delegacje. W ten dzień znów przyszedł do pustego domu, jednak coś było nie tak. Czuł obecność drugiego człowieka... ktoś był w jego mieszkaniu. Postanawia nie pokazywać tego, że "zauważył" obecność nieproszonego gościa. Logan to zbiegły morderca ukrywający się przed policją, zbiegiem okoliczności trafił do pewnego domu. Na początku myślał, że nikogo w nim nie ma... jednak potem dostrzegł niewidomego nastolatka. Nie wiedział czemu ale nie potrafił go zabić. Mijały dni a oni przyzwyczaili się do siebie, aż w końcu Nathan powiedział "Wiem, że tu jesteś." Uwaga: zawiera wulgaryzmy, miłość męsko-męską, sceny 16+ i 18+, które można pominąć.

Teraz siedzę , zapisuje na mej ręce mą historię, która będzie już do końca ta o której nie zapomnę Ludzie widzą tylko pierdolone blizny , A ja patrzę na nie jak na obraz rzeczywisty, Często słyszę słowa które są zwyczajną ściemą Słucham innych ludzi chcąc zaprzeczyć mym problemom... (TałixAmfa- Papier Cierpliwy)

"Jesteś nikim, śmieciem, zerem, porażką, nienawiścią, zniszczeniem." Powtarzane dzień w dzień, niczym mantra, zakorzeniają się w umyśle Thomaca Coltona. Tworzą dla niego odrębny świat spowity ciemnością i cierpieniem, z którego nie potrafi się uwolnić. Ktoś poodkręcał tubki jego farb. Wyschły, a kolory straciły swoje piękne barwy, stały ciemne, brzydkie, niezdatne do malowania. Ten sam ktoś połamał jego ołówki, pokruszył grafit i podarł kartki szkicownika. Czarna plama w jego sercu nie może zostać pokryta jaskrawymi kolorami. Kiedy cały jego świat sypie się i wali, do Denver wprowadza się Nick Brown. Prosty chłopak, który wstrząśnie jego mrocznym światem. Pokaże mu, jak stworzyć nową, piękniejszą paletę barw, naprawić zniszone ołówki. Podaruje mu nowe płótno, na którym od nowa będzie mógł namalować swoją historię. ____________ Status: zakończone Gatunek: opowiadanie, dramat, psychologiczne, boyxboy Taka mała notka: to opowiadanie jest stare, a ja na Watt zaglądam raz na ruski rok, więc odpuście sobie sranie się o jakieś pierdoły, bo to nic wam nie da xDD Plus opko ma w założeniu przedstawić sposób myślenia osoby z problemamy psychicznymi, dlatego nie spodziewajcie się rakowego yaoi

Opowiadanie o związkach męsko-męskich (yaoi) nie tolerujesz = nie czytaj Zawiera sceny +18 - czytasz na własną odpowiedzialność :v Wszelkie zdjęcia są wybierane przypadkowo, nie dobierałam ich ze względu na bohaterów, bo nie oglądam anime, ani nie czytam mangi, więc nie wiem jak te wszystkie postacie wyglądają, :3 #78 w dla nastolatków ♥ (05.02.2017)