Euphy Jane Ramirez found herself tying the knot with her arrogant and cold-hearted boss, Charles Ocampo. How did this happen? (Photo not mine. Credits to the real owner)

Nagsimula ang lahat dahil sa isang pagkakamali, at nagbunga ito, hindi ako handa at mas lalong hindi rin sya handa, pero bakit ako kinaya ko ang responsibilidad at kahit mahirap binuhay ko ang bunga ng pagkakamali namin, aaminin kong una akong nagkagusto sa kanya at dahil dun ninais kong buhayin ang isang napakagandang anghel na kawangis nya, pero hindi ko akalain na sa journey ko mag-isa lang ata akong haharapin ang lahat ng problema at pasakit na dulot ng unti-unting nabubuong pagmamahal ko sa kanya, kakayanin ko pa kaya ang lahat kahit na ang nagbibigay lang sa akin ng lakas ay ang anghel na dinadala ko, mahihintay ko pa ba talaga sya para mahalin din ako o baka sa bandang huli pareho kami ng anghel ko na sumuko at mapagod na mag-hintay sa kanya.

Kapag akala mo iyon na, at saka naman biglang mawawala. Ito ang naisip ni Pat nung maghiwalay na naman sila ni Kurt. Akala niya this time, final na... Iyong wala na talaga siyang babalikan. Kasi bakit naman, 'di ba? She hurt Kurt. Twice. And she didn't even give him a proper explanation. Ginawa niya rin lahat para maiwasan si Kurt. Naniniwala kasi siya na kapag mas madalas mong nakikita, mas mahihirapan kang malimutan. Normal na protocol naman 'yun sa mag-ex, 'di ba? At alam niya na hindi na siya deserving sa pagmamahal nito. But for Kurt? Hindi pwede... Si Pat lang. Siya lang talaga. Kaya hanggang hindi niya nalalaman ang tunay na dahilan kung bakit siya iniwan bigla, he won't stop hoping. Because for him, they're meant to be.

Elevators. Airplanes. Palaman ng Sandwich. Yung feeling na papunta ka pa lang at excited ka pa lang sa pupuntahan mo. Yung feeling na palapit pa lang yung birthday mo. Yung feeling na palapit pa ang isa pang espesyal na araw. Yung feeling na ilang oras na lang ay pasko na. Yung feeling na tatlong araw na lang simula na ulit ng pasukan. Yung feeling na nasa gitna ka pa lang at di ka pa nakakarating. Yung feeling na malapit na pero hindi pa. Yun ang laging gusto ko. Yung nasa gitna pa lang. Yung nasa gitna ka ng dalawang bagay. Gitna ng isang building. Gitna ng langit at lupa. Gitna ng dalawang matatabang tinapay. Gitna ng byahe papuntang disneyland. Mas gusto ko yung feeling tuwing nagbabyahe kesa doon sa nakarating ka na. Mas gusto ko yung feeling na may inaantay ka kesa doon sa nandyan na. I always like the things in between. "You only like things in between, Coreen. You only like the chase... You only want me chasing after you. You don't want to decide... Pero pakiusap naman, magdesisyon ka na, kasi tao rin naman ako, nasasaktan. And you? I don't think nararamdaman mo yung sakit na nararamdaman ko... You are just too heartless."