Hazır mısın? dedi -Neye? -Kapa gözlerini,gece daha bitmiş degil. Elleriyle kapattı gözlerimi,ellerinde hissettiğim sıcaklık vücut ısımı fazlasıyla arttırdığı gibi kalp ritimlerimide bozmuştu âdeta. Yarı aralanmış kapıyı ayağıyla vurarak açtı.Sesi duymuştum. Gözlerimi açtı,gördüklerim ölümle kalım arasında ince bi çizgi gibiydi. Odanın siyaha boyanmış duvarlarından geçen iplerden asılı olan parlayan fotograflarım... İplerin varla yok arası durması beni o fotograflara büyülemişti. Hergünüm,her dakikam,her anım...Nefes alış verişim hızlanıyordu,Kalp ritimlerimin atışı kulaklarımda yankılanıyordu. -Işıkları açarmısın? -olmaz açamam. -Ama neden? -Herşey yeterince aşikâr. Aldığım cevap karşısında susmuştum.Bu karanlık oda da parlayan fotoğraflarım ona defalarca kez tekrar tekrar aşık olmama neden oluyordu.Vuslatıma kavuşmuştum sonunda. Arkamdan kulağıma eğilerek fısıldadı 'DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN ÇİLEK KIZ.' (Âkıbetimiz belli oldu sanırım.) Ve Hikayemiz Başlasın. ASLA! Asla bunu yapamazdım,onu daha yeni kazanmışken kaybedemezdim. Vazgecemezdim ondan. Gerekirse kendimden bile geçerim,ama Hazal'dan Asla VAZGECMEM! Ilk Yayım Tarihi ❤22.03.2018❤

Sen benim ilk yenilgimsin. Sen benim ilk kavgamsın.

Duygusalsanız gelin okuyun :)