? Fırtına YAMAN - Huzur YAMAN ? Seven göz müydü yoksa kalp miydi? Evliliklerine karar kılınan iki kişi... Biri Huzur... Diğeri Fırtına... Biri hayatımızda sakinliği, mutluluğu simgeler iken, Diğeri yıkımları, çöküşleri, acıyı simgeliyor... Kızın adı Huzur... Adamın adı Fırtına... İsimlerini yan yana getirdi kaderleri ve Huzur' un Fırtına' sı oldu... Yayınlanma Tarihi: 24.11.2015

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

2016 da yazılmıştır. Gidişinin ardındaki çaresizliğimi asla bilemezsin. Annem gibi içimi soğuk satırlara dökerek, sana şarkılar yazarak, ya da ağlayarak geçirmedim. Ahım da yoktu döneceğine dair umudumda. Her gece senin yatağına uzandığımda gözlerimi diktiğim tavanda ikimizi hayal ederdim. Kokunu, sözlerini, sesini hiç unutmadım. Döndükten sonra bana her dokunduğunda yokluğunun acısı ilk günkü gibi canımı yakıyordu. O yüzden keşke Altay, gitmek yerine içini bana dökseydin. İkimiz de bu kadar acı çekmeseydik.

Aşk; bir cehennem ateşiydi. Yanmak da vardı, küllerinden doğmak da... Başlama tarihi 07/12/2015

Zengin bir iş adamı ve haberini yapmak için onun peşindeki gazeteci kızın diğer tüm kurgu ve klişelerden uzak farklı, tutku dolu bir aşk hikayesi. Kış masalı herkesin kendinden bir şeyler bulacağı okurken kendini kaptırıp gideceği; farklı, gerçek bir aşk hikayesi.

Ben Anna, küçük yaşımda düştüğüm bu saray cennetim ve cehennemim olarak ikiye ayrılmıştı. Ortada kaldığım çizgim de bir yanım bana cenneti sunacak aşkım, diğer yanım ateşimde cayır cayır yanacağım acım... Ben Alex, bu krallığın en büyük varisi, tahtımın ve gücümün adamıyım. Her gece koynuma aldığım cariyelerim, gün doğduğunda biten ilişkilerim... Ta ki karşıma masum yüzü, kıvrak hareketleriyle bana dans eden kölemi görene kadardı bu boşvermişliğim. Aldığım her nefesfe odama doğan güneşimi, karanlığımda kaybetmek için uğraşan düşmanlarımla mücadele ederken, karşı karşıya geleceğim validemle sonumu çizecektim... "Benim hayatım, benim gücüm, benim krallığım. Bu taht benim, bu aşk benim. Seni benden kimse alamaz Anna."

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Sevgili dostlarım bu sefer bir hikaye başlığı açmıyorum. Bir kısmınız sekizbuçuk aylık bir bebeğim olduğunu biliyorsunuzdur ve inanın bir bebekle hergün yeni bir macera oluyor ve nedennse iflah olmaz bir hevesle herşeyini ,herkese anlatmak istiyorsunuz. Karşıma çıkan bütün zavallı kurbanlarıma kızımı anlatmakla günümün geçtiğini fark ettiğimde neden bunları bir köşeye not etmiyorum dedim.Arada sırada estikçe yazacağım bir nevi günlük olacak bu.

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."

'İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?' ÖZDEMİR ASAF