Έπρεπε να φύγει ... και έτσι κατέστρεψε τα πάντα .... Την αγαπούσε Μα την πρόδωσε .. αυτό ήταν που δενψμπορουσε να καταλάβει . Δεν μπορούσε να μείνει ,θα πέθαινε κοντά του , της έκανε κακό . Πόνεσε όταν την έχασε Δεν άντεξε να μην γυρίσει . Την θέλει ακόμα Πρέπει να μείνει μακρυά του Θα συνεχίσει ; Θα τα καταφέρει ; Μήπως ο θάνατος θα τους προλάβει ;

"Τρεις κανόνες πρέπει να θυμάσαι, αν θέλεις να επιβιώσεις σε αυτό το μέρος, Οντέτ. Πρώτον, μην δημιουργείς μπελάδες. Δεύτερον, μην μπαίνεις ποτέ σε κάποιο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσεις την πόρτα. Και τρίτον, ποτέ - μα ποτέ - μην μπλεχτείς με την συμμορία του Μαξ Γκόρντον". Στο αναμορφωτήριο που πηγαίνει η νεαρή Οντέτ μετά το ατύχημα, δεν κάνει κουμάντο ο κύριος και η κυρία ΜακΚλάγκεν, όπως λέει το φυλλάδιο. Εκείνοι που οι άλλοι τρόφιμοι φοβούνται περισσότερο από τους υπαλλήλους, περισσότερο και από τον Τρομερό Τζο, δεν είναι άλλος, παρά "τα παιδιά του Χειμώνα".

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

Εκείνος: Έμπειρος, απόμακρος, αγέλαστος, καθηγητής της. Κουβαλάει ένα δύσκολο παρελθόν στους ώμους του, με την μοναξιά ερωμένη του, τους εφιάλτες ανεπιθύμητους επισκέπτες, τους εσωτερικούς του δαίμονες βασανιστές του και την αγάπη εχθρό του. Εκείνη: Μικρή, αθώα, χαμογελαστή, μαθήτρια του που ψάχνει την αληθινή αγάπη. Τι κοινό έχουν μεταξύ τους; Θα καταφέρει εκείνη να διώξει τις σκιές του, τις αναρίθμητες σκιές, τους εσωτερικούς του δαίμονες που ουρλιάζουν μέσα του; -Η αγάπη είναι κύμα, ο έρωτας τσουνάμι... -Zeri ©All rights reserved, Don't copy this story!

σε μισώ....

Ένας ξαφνικός θάνατος, μια αναπάντεχη κληρονομιά και μια απρόσμενη γνωριμία. Η Αλίσια μετά τον ξαφνικό θάνατο το θείου της καλείται χωρίς να το περιμένει να διαχειριστεί μια τεραστια περιουσια. Απαράβατοι οροι έρχονται να καθορίσουν την ζωή της, αλλάζοντας της τον μέχρι τώρα τρόπο σκέψης της. Μέσα σε όλο το χαμό που γίνεται αναγκάζεται να συνεργαστεί με τον Ορέστη . Ο ακαταμάχητος σύμβουλος του θείου της δεν έχει και την καλύτερη γνώμη προς το πρόσωπο της και αυτό χάρη στην όχι και τόσο κολακευτική πρώτη τους γνωριμία. Πολλά εμπόδια, αντίπαλα συμφέροντα, ανειλικρινείς φιλιες και ψεύτικοι έρωτες έρχονται να βάλουν το κερασάκι σε όλο αυτό το χάος. Και όλα αυτά? Για να μην έρθουν κοντά η Αλίσια και Ορέστης . Άραγε τι κρύβετε πίσω από ολα αυτά? Θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την αρχική τους έχθρα ή θα καταστραφούν μέσα στο πάθος τους?? *Μην σχεδιάζεις τίποτα, τα ξαφνικά είναι τα καλύτερα*

Μ-"Εμπλεξες πολύ άσχημα το καταλαβαίνεις ;απάντησε μου " Α-"Όχι " Μ-"Βέβαια που να καταλάβεις εσύ που ζούσες μέσα στη χλιδή που δεν προσπάθησες ποτέ για τίποτα που είσαι το κοριτσάκι που του έκανε τα χατίρια ο μπαμπάς που Δεν δουλεψες ποτέ σου για τίποτα και τώρα που το έκανες μια φορά τα έκανες σκατα " Α-"Συγγνώμη που σου δημιούργησα πρόβλημα" Να θυμάστε ΔΕΝ ΑΝΤΙΓΡΆΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ή τουλάχιστον νομίζω ότι είναι...

Η Ελισάβετ τα έχει όλα: είναι κόρη εφοπλιστή και αναλογικά τέκνο πάμπλουτης οικογένειας, είναι όμορφη, έξυπνη, δημοφιλής, ιδιαιτέρως αρεστή ανάμεσα στον αρσενικό - και μη - πληθυσμό του λυκείου του οποίου την τελευταία χρονιά διανύει, ενώ είναι και αδιαμφισβήτητα συμπαθής σε όλους, λόγω της ευγενικής ανατροφής της. Τι θα γίνει όμως όταν ο Άλεξ, το κακό αγόρι των ονείρων της, εισβάλλει απαιτητικά στη ζωή της; Και πως θα αντιδράσει όταν αρχίσει να τη διεκδικεί; Θα ενδώσει στην αμαρτωλή ζωή και τις αχαλίνωτες επιθυμίες του, ή θα παραμείνει πεισματικά προσκολλημένη στην ασφάλεια της ρουτίνας της; *Η ιστορία αποτελεί μια συνεργασία με την Έρση (@BlomkvistM97) :)*

"Είμαστε σαν την φωτιά μωρό μου. Παρολο που οσο είμαστε μαζι, καιγομαστε τόσο γαμημενα πολύ , φωτιζουμε ο ενας την ζωη του αλλου."λεει και παραμεριζει τα μαλλια μου , πηγαίνοντας τα χείλη του κατευθείαν στον λαιμό μου.Δίχως να μου δωσει χρονο να απαντήσω , ξεκινάει να αφήνει δροσερά φιλιά στο καυτό μου δέρμα παροτρυνοντας με να καω στις λέξεις του.... We were drunk in love No wait• Just drunk. Η ιστορία αυτή περιέχει ακατάλληλο περιεχόμενο και υβριστικό λεξιολογιο.Διαβάζετε με δικη σας ευθύνη.Μην αντιγραψετε (!) Εξώφυλλο: sunswept

Δεν με ήθελε μεσα στα πόδια του και μου το είχε ξεκαθαρίσει απο την πρωτη στιγμή που με είχε γνωρίσει . "Ειμαι το κακό αγόρι και εσύ το καλο κορίτσι , βλέπεις ; δεν βγάζει νόημα " Με αυτά του τα λόγια μου έδειξε πως δεν ήθελε να βρίσκομαι κοντά του . Όμως εγω δεν τον άκουσα , και τώρα να'με , μπλεγμένη μαζί του , να μας κυνηγάνε με κίνδυνο την ζωή μας . Μερικες φορές σκέφτομαι πως μπορεί να ηταν καλύτερα, αν εκεινη την ημέρα που μου ειπε να μείνω μακρυά του να το έκανα . όταν όμως το σώμα του ειναι κολλημένο πανω στο δικό μου , λόγο της υπερβολικής ταχύτητας με την μηχανή , με την ανδρεναληνη να κυλάει στις φλέβες μου , αμεσως σταματώ να σκέφτομαι τις λογικές μου σκέψεις . "Έτοιμη ;" Ρωτάει καθώς μου δίνει το κράνος μου , βγάζοντας με απο τις σκέψεις μου . Χαμογελάω και εκείνος βάζοντας μια τουφα πίσω απο το αφτί μου, με τραβαει προς την μηχανή του . "Δεν έπρεπε να το εχεις κάνει αυτο , τωρα μπορεί και να καείς " Μου λέει για τουλάχιστον εκατοστή φορα . Το ξέρω πως έχει δίκιο , όμως τώρα πια , επιλέγω να καω στην πυρά μαζί του .