Tekrar gözlerini kapattı ve bu sefer gerçekten çok uzun bir süre konuşmadı. Kımıldamadan yanımda yatıyordu. Bir süre onu inceledim. Şuan sağ kolu alçılı bir şekilde kafasını göğsüme dayamış yatarken çok savunmasız görünüyordu. Tam kalkıp gitmeyi düşünüyordum ki gözlerini açmadan konuştu. "Gördüğüm şeyi sana söylemem...
Kaç kez anlatmak gerekir? İçinden geçeni özgürce söyleyebilmek ne pahasına? Ne için savaşırız? Yazılanların hiçbir gerçekliği olmadığına inanan bir sürü insan, evinin duvarları arasında huzurla yaşadığını düşünür. Ta ki o duvarlar yıkılana dek!