Kenma odkąd skończył osiem lat boi się otwierać usta. Kuro myśli o samobójstwie już czwarty rok. Czy Kenma zdoła pokonać swój lęk, by mu pomóc? Czy może to Kuro musi pomóc Kenmie?

✿ Bo życie seryjnego mordercy zawsze było pełne szczęśliwej obłudy. ✿ Bardzo króciutki one-shot, z którym nie wiedziałam, co zrobić, więc od razu dodałam.

Po roku 2013, gdy sytuacja w kraju pogrążonym w głębokiej wojnie, Afganistanie, zaczęła się uspokajać, wiele państw biorących udział w konflikcie zaczęło wycofywać swoje wojska. Większość stacjonujących jednostek Amerykańskich została jednak w bazach, a przydzielone im zadanie brzmiało jednoznacznie: "Nieść pomoc". Dziś dzień, wysłano list specjalny z jednego z garnizonów nadal stacjonujących w Afganistanie, prosto do specjalnego ośrodka zbrojnego dla umysłowo chorych, z prośbą o udzielenie wsparcia w postaci jednego ze słynnych psychopatycznych wojowników. Prośba nie została odrzucona. Anioł Śmierci zesłany przez Boga? Chłopak uwięziony w fortecy własnego umysłu? Wyszkolony zabójca niosący pomoc humanitarną i walczącymi z jednostkami terrorystycznymi pośród afgańskich pustkowi? Członek militarnej jednostki specjalnej? A wszystko to skryte pod jednym imieniem: Azrael. ~~~ Spin-off "Szkoły Morderców", czyli losy Anioła z rozdwojeniem jaźni. Można czytać bez znajomości "Szkoły Morderców".

Pięć lat temu zabił dyrektora. Pięć lat temu odszedł ze Szkoły. Przez pięć lat błąkał się po świecie. A dziś wraca, by dokończyć nie zakończone sprawy w teoretycznie nieistniejącej Szkole Morderców. Ciąg dalszy opowieści o chłopcu, który stał się już prawdziwym mordercą. ______________ !!! Kontynuacja "Szkoły Morderców" Nie czytałeś pierwszego tomu - lepiej nie czytaj drugiego !!! -------------- #1 miejsce w horrorach od 03.08.2017, od 22.07.2017 do 22.08.2017 stałe #2 miejsce w kategorii 22.08.2017 zmiana kategorii Tajemnica/Thriller #3 miejsce w kategorii Tajemnica/Thriller - 23.09.2017 #2 miejsce w kategorii Tajemnica/Thriller - 17.12.2017, 29.01.2018 #1 miejsce w kategorii Tajemnica/Thriller - 02.01.2017

-To się nazywa urok osobisty. - Chłopak wyraźnie zadowolony z siebie, puścił mi oczko. -Nie schlebiaj sobie. - Powiedziałam wywracając oczami, a na mojej twarzy błąkał się uśmieszek. - Masz tyle uroku co zdechła dżdżownica. - Rzekłam wysiadając z czerwonego auta. -Po prostu mi zazdrościsz. - Kastiel spojrzał na mnie z rozbawieniem. Zamknął samochód i razem ruszyliśmy do szkoły, przedrzeźniając się po drodze.

Adam nadużywał słowa "cholera". Juliusz papierosów. Zygmunt nie wiedział, co ze sobą zrobić, a Fryderyk przysiągł, że już nie zagra na fortepianie. Cyprian mógł jedynie być dozgonnie wdzięczny niebiosom, że poznał ich tak późno. *** Za okładkę dziękuję cudownej @art-gurl.