Kara Kalem

İçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdeki çocuk. Mutluluk dedi, mutluluk ince iş. En incesinden hem de. Varlar...

sesini kelimelere döken kadın

Yazmalıyım. Almalı kalemi, kağıdı elime Yeniden yazmalıyım. Kanayan yaralarımı kapatmam artık. Bu yalan dünyada, Bir temiz sayfada da ben iz bırakmalıyım.