İstanbul bu kadar güzel miydi yoksa özgürlüğe, sonsuzluğa bir adım kala ardımda bırakacağım tek şey bu şehir olduğundan mıdır bu güzel dinginlik, bu tatlı huzur... Ya bulutlar ne kadar pamuksu görünüyor, üstüne uzanma hissi yaratıyor... Bu hisse karşı gelmek zor... Bir rüzgâr esiyor mis gibi, bahar kokusunun yanında anne kokusu gibi... Esen rüzgâra inat beni sarmalayan güneşin sıcaklığını hissediyorum, tıpkı sıcak bir anne şefkati gibi, sanki 'yapma yavrum' dermişcesine... Ne zaman bir annenin çocuğunu sarıp sarmaladığını görsem, bu hissi hayal ederim, güneşin beni sarıp sarmalayan bu sıcaklığıyla annemin beni sarmalayan kollarını hayal ederim. Ve şimdi hayali annemin bu hayali sıcak kollarına veda ediyorum... Güneşin batmaya yüz tuttuğu, kızıla bulanmış bu güzel şehrin kalabalık caddelerini, sokaklarını dolduran insan kalabalığı evlerine dağılıyor yavaş yavaş, kimisi ailesine, kimisi sevgilisine, kimisi bir fotoğraf çerçevesine dönüyor. Bir bir ışıkları yanıyor evlerin, baharın sıcaklığına rağmen bacası tüten evler... Ne zaman bacası tüten bir ev görsem, içinde çocuklarını seven koruyan sıcak bir aile, dumanı tüten anne yemeği, gülüş cümbüş sofralar hayal ederim. İçinde olmadığım bu hayallere, güzellikleriyle tanışamadığım, arka sokaklarında hırpalandığım karanlığını ezbere bildiğim bu şehre veda ediyorum... Geride bırakacağım tek şey olan bu güzel şehre... ... ... Ayaklarımın altındaki sonsuzluğa inat bileğimdeki sıcak parmaklar beni hayata bağlayan incecik bir bağ oluşturuyordu... Sadece bir adım önce uçmak, kendimi sonsuzluğa bırakmak istiyordum... Her şeyi, herkesi geride bırakmak istiyordum. Güvendiğim, beni sırtımdan bıçaklayan en yakın arkadaşımı, sırtımı dayadığım, beni aldatan hayattaki tek güvendiğim adamı, beni köşede sıkıştıran pis kokulu adamı, ama en çok da

'Bir yanda kül olmuş kalbiyle bir adam, diğer yanda kendi varlığından haberi olmayan bir kadın.' Deniz hayatımın aşkı dediği kadın tarafından düğününe bir hafta kala kendisine ihanet ettiğini öğrenir. Ruhu karanlığa gömülen genç adamın artık hayattan bir beklentisi kalmamıştır. Nihal genç bir doktor adayıdır. Arkadaşlarının zoruyla gittiği kafede yakışıklı bir adamdan hoşlanması hayatın ona garip bir tesadüfü olmuştur. "Neden kabul ettin. Para için mi?" Tabi böyle düşünecekti aklına başka ne gelecekti ki. Deniz yüzüme nefretle bakıyordu. "Sen bu kadar ucuz musun?" "Asla" demişti kalbim. Sadece senin beni sevmeni istiyorum. "Senin sandığın gibi değil ama seni buna inandıracağımı sanmıyorum." "Senin aldığın bu kararla hayatı sana zindan edeceğim. Gözümde parayla tutulmuş bir kadından farkın yok." Deniz hayatının aşkını unutup yeni bir hayata başlayabilecek miydi? Babasının kendi adına aldığı bu karar onu karanlıktan aydınlığa tekrar çıkarabilecek miydi? Nihal ise genç adamın bu tutumuna karşın onu kendisine aşık edebilecek miydi? "Naber sıska! Bugün doğum gününmüş. Yeni yaşının sana şans ve mutluluk getirmesi dileğiyle. O mutluluğun içinde ben de olurum umarım. Seni tanıdıkça içinden farklı farklı insancıklar çıkıyor. Seni ilk gördüğümdeki adam umursamaz havalı ve kendini beğenen bir tipti. O gün dönüp yüzümüze bile bakmamıştın. Nereden bilebilirdim ki bu kadar yaralı olacağını. Dış görünüşünün altına sakladığın onca duyguyu.

Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der gibi deli gibi atmaya başladı.Aşık oldu. Yandı. Tutuldu . '' Ebe laz kızı sihirbaz mısın sen?. Sana bakınca etraftaki herkes kayboluyor'' Memleket yeşili gözleriyle baktı uzun uzun. Onunkilere kitlenmiş ela gözleri izinsizce dolup taşmaya başladı. Damladı yere gözyaşları.. Uzun kemikli elleriyle avuçladı yüzünü . Zeynep'in kanı çekilmiş vücudunu yaktı bu eller . ... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup, tüm haklar yazara aittir. --ilk yayınlanma tarihi: 7 Kasım 2015--

Ne dilediğinize dikkat edin çünkü gerçekleşebilir. Onlarınki gibi tutku dolu bir aşk yaşarken bir kadın ve bir erkeğin tek dileği olabilirdi. Sonsuza kadar birbirlerine ait olmak. Sibel hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını fark ettiğinde Baran ile evlenip onun soyadını almıştı bile...

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

"Birbirimiz için yaratıldığımızı ne zaman kabul edeceksin?" "Asla! Sen ve ben... o kadar farklıyız ki!" "Ah evet evet biliyorum şu klişeler değil mi? Gündüz ve gece, siyah ve beyaz, ay ve güneş gibi bir sürü benzetme yapacaksın." "Hayır, öküz ve trene benzetecektim aslında!" * 2012'de kitap olarak yayınlanmış ve baskısı hemen tükenmiş olan 'Beni Buna Zorlama' artık wattpad'de! Zeynep ve Zorlu'ya, onların olaylı geçmişlerine bayılacaksınız!