Bir çocuğun en çok ihtiyaç duyduğu şey sevgi dolu sıcacık bir yuvadır. Yalnızlık ise Tanrı'ya yakışır. Ne zaman ki bir çocuk yalnız kalır işte o zaman parçalanır. Evelyn de öyle parçalanmıştı işte. Parçaları seneden seneye kaybetti. Ve sonunda karşısına biri çıktı. O da parçalanmıştı. Peki tüm bunlara ne sebep olmuştu? Edan ve Evelyn her hikayede olan güzel aşklardan yaşayacaklardır. Ama geçmişleri bu aşkı imkansız kılacaktır. Peki onların hikayesinde de mutlu son olacak mı ? Bu kitabı en yakın arkadaşımla birlikte yazıyorum.》》》》》 TheDiaryOfJane

Biraz saçma, biraz acele, biraz sıradan, biraz klişe ve biraz da fanfiction bir hikaye. İyi okumalar. _____________________ + Peki. - Peki. + Peki. Sanırım şimdi "Belki peki bizim sonsuza dek'imiz olur." demeliyim. - Lütfen peki bizim sonsuza dek'imiz olmasın, Clifford. Ve ilk defa, ona Clifford demiştim. Düzeltiyorum -öyle yazmıştım. Cevap gecikmedi. + Peki .d

Hastalığımı öğrendiğimde yaptığım tek şey ağlamak olmuştu. Neden bütün kötülükler beni buluyordu ki?! Ailem yok mesela . Terk edilmişim. Küçücükken başka dünyaya gitmişler. Bu yaşıma kadar yetimhane binasının , her gün bir aile bekleyen çocuklarıyla beraber büyümüş bir insanım. Çoğu kez ağlamış , hayattan nefret etmiş , intihara kalkışmış , yıkık bir kızdım ben. Şimdi hayatimin en güzel yaşımda tam yetimhane odalarından kaçacakken , oradan kurtulacakken, yepyeni bir hayata(!) , yepyeni bir binaya(!) , yani hastahane odasına kapatılmış , ölmeyi bekleyen bir kız olacağım. Neden mi? Tedavisi olmayan bir hastalıktan kim kurtulabilir ki? Yada kendime nasıl bir ilaç bulabilirim ki?